دوشنبه 91 مرداد 9 , ساعت 2:12 صبح
ذات خویش را می جویم و نمی یابم، من سایه ی اویم، او کجاست؟(د. ع شریعتی بگذار تا شیطنت عشق چشمان ترا به عریانی خویش بگشاید. هر چند انجا جز رنج و پریشانی نباشد , اما کوری را به خاطر آرامش تحمل مکن!( د.ع شریعتی
آنجا که چشمان مشتاقی برای انسانی اشک می ریزد، زندگی به رنج کشیدنش می ارزد
گاهی گذشتن از معشوق ، بخاطر عشق نهایت عاشق شدن است نه مرگ آنقدر ترسناک است و نه زندگی آنقدر شیرین که آدمی ، پای بر شرافت خود بگذارد
نوشته شده توسط محمد مبین احسانی نیا | نظرات دیگران [ نظر]
