یکشنبه 92 تیر 30 , ساعت 4:49 صبح
الهی!
تو دوستان را به دشمنان می نمایی.. درویشان را غم و اندوه دهی...بیمار کنی و خود بیمارستان کنی، درمانده کنی و خود درمان کنی،از خاک آدم کنی و چندان احسان به وی کنی..سعادتش بر سر دیوان کنی و به فردوس اورا میهمان کنی،مجلسش روضه رضوان کنی..نا خوردن گندم با وی پیمان کنی و خوردن آن در علم غیب پنهان کنی.آنگه اورا زندان کنی و سالها گریان کنی... جباری تو کار جباران کنی،خداوندی تو کار خداوندان کنی..تو عتاب و جنگ همه با "دوستان" کنی..
نوشته شده توسط مائده احسانی نیا | نظرات دیگران [ نظر]
