تزاوَرُوا تحـابـوا و تصـافحُـوا و لا تحـاشمـوا؛ به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید و دست یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید. (بحارالانوار،ج78،ص 347) من اصعد الی الله خالص عبادته اهبط الله عزوجل الیه افضل مصلحته؛ کسی که عبادت های خالصانه خود را به سوی خدا فرستد، پروردگار بزرگ برترین مصلحت را به سویش فرو خواهد فرستاد. (بحار الانوار ، ج 70، ص 249 ) ان السعید، کل السعید، حق السعید من أحب علیا فی حیاته و بعد موته؛ همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد. (مجمع الزوائد علامه هیثمى ، ج 9 ، ص 132) نحن وسیلته فی خلقه و نحن خاصته و محل قدسه و نحن حجته فی غیبه و نحن ورثه أنبیائه؛ ما اهل بیت رسول خدا(ص) وسیله ارتباط خدا با مخلوقاتیم ما برگزیدگان خداییم و جایگاه پاکی ها، ما دلیل های روشن خداییم و وارث پیامران الهی (شرح نهج البلاغه لابن ابی الحدید ، ج 16 ، ص 211) قاریءُ الحدید، و اذا وقعت، و الرحمن، یدعی فی السموات و الارض، ساکن الفردوس؛ تلاوت کننده سوره حدید و واقعه و الرحمن در آسمانها و زمین اهل بهشت خوانده می شوند (کنزالعمال ، ج 1 ، ص582) خیارکم الینکم مناکبة و اکرمهم لنسائهم؛ بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرم تر و مهربان تر باشد و ارزشمندترین مردم کسانی هستند که با همسرانشان مهربان و بخشنده اند. (دلال الامامه و کنزالعمال ، ج 7، ص225) حبب الی من دنیاکم ثلاث: تلاوة کتاب الله و انظر فی وجه رسول و الانفاق فی سبیل الله؛ از دنیای شما سه چیز محبوب من است: 1-تلاوت قرآن 2-نگاه به چهره رسول خدا 3-انفاق در راه خدا (وقایع الایام خیابانی، جلد صیام، ص295) فجعل الله…اطاعتنا نظاما للملة و امامتنا أمانا للفرقة؛ خدا اطاعت و پیروی از ما اهل بیت را سبب برقراری نظم اجتماعی در امت اسلامی و امامت و رهبری ما را عامل وحدت و درامان ماندن از تفرقه ها قرار داده است. (بحار الانوار، ج 43، ص 158) لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا.؛ هیچ بنده اى حقیقت ایمانش را کامل نمى کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبتها و بلاها. (بحار الانوار، ج 78، ص 339، ح1 ) مَن حاسَبَ نَفسَهُ رَبَحَ وَمَن غَفَلَ عَنهَا خَسِر؛ آن کسى که نفسش را محاسبه کند، سود برده است و آن کسى که از محاسبه نفس غافل بماند، زیان دیده است. (بحار الأنوار، ج 78، ص 352، باب 26، ح 9) مَن رَضى عن الله تعالى بالقَلیل مِن الرّزق رضَى الله منه بالقَلیل مِنَ العَمل؛ هر کـس به رزق و روزى کم از خدا راضى باشد، خداوند از عمل کم او راضى خواهد بود. (بحـارالانـوار،ج 78،ص 357) لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب ؛ جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد. (تحف العقول ، ص 251) مَـن فـرّج عن مـومـن فـرّج الله عَن قَلبه یـَوم القیمة ؛ هر کس اندوه و مشکلى را از مومنى بر طرف نماید خداوند در روز قیامت انـدوه را از قلبش بر طرف سازد. (اصول کافى، ج 3، ص 268) أیما اثنَین جَرى بینهما کلام فطلب أحدهما رضَـى الاخر کانَ سابقة الىَ الجنّة ؛ هر یک از دو نفـرى که میان آنها نزاعى واقع و یکـى از آن دو رضایت دیگرى را بجـویـد ، سبقت گیـرنـده اهل بهشت خـواهـد بــود. (محجه البیصاء ج 4،ص 228) لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق ؛ رستگـار نمی شوند مـردمـى که خشنـودى مخلـوق را در مقـابل غضب خـالق خریدنـد. (تاریخ طبرى،ص 1،ص 239) إنَّ شِیعَتَنا مَن سَلمَت قُلُوبُهُم مٍن کلِّ غَشٍّ وَ غِلٍّ وَ دَغَلٍ ؛ بدرستی که شیعیان ما قلبشان از هرناخالصی و حیله و تزویر پاک است. (فرهنگ سخنان امام حسین ص/ 476) لا یأمَن یومَ القیامَةِ إلاّ مَن خافَ الله فِی الدُّنیا (مناقب ابن شهر آشوب ج/4 ص/ 69) أَعجَزالنّاسٍ مَن عَجَزَ عَنِ الدُّعاء؛ عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند. (بحارالانوارج/ 93 ص/ 294) اَلبُکاءُ مِن خَشیةِ اللهِ نَجآةٌ مِنَ النّارِ ؛ گریه از ترس خدا سبب نجات از آتش جهنّم است. (حیات امام حسین ج 1 /ص 183) اِنَّما یُداقُّ اللهُ العِبادَ فی الحِسابِ یَومَ القِیامَةِ علی قَدرِ ما اَتاهُم مِن العُقُولِ فِی الدُّنیا؛ خدا در روز قیامت نسبت به حساب بندگانش به اندازه عقلی که در دنیا به آنها داده است باریک بینی می کند. (اصول کافی ج 1 /ص 12) طَلَبُ العِلمِ فَریضَةٌ عَلی کُلِّ مُسلِمٍ، اَلا اِنَّ اللهَ یُحِبُّ بُغاةَ العِلمِ؛ طلب علم بر هر مسلمانی واجب است، همانا خدا جویندگان علم را دوست دارد. (اصول کافی ج 1 /باب دوم/ص 35) خَیرُ الأصحابِ مَن قَلَّ شِقاقُهُ و کَثُرَ وِفاقُهُ؛ بهترین یاران کسی است که ناسازگاریش اندک باشد و سازگاریش بسیار (تنبیه الخواطر، ج2، ص123 ) إنَّ الصَّدَقَة َلتُطفِئُ غَضَبَ الرَّبِّ؛ صدقه، خشم پروردگار را فرو مینشاند. (کنزالعمال، ح161143 ) لَیسَتِ العِبادَةُ کَثرَةَ الصیّامِ وَ الصَّلوةِ وَ انَّما العِبادَةُ کَثرَةُ التَّفَکُّر فی أمر اللهِ؛ عبادت کردن به زیادی روزه و نماز نیست، بلکه (حقیقت) عبادت، زیاد در کار خدا اندیشیدن است. (تحف العقول، ص448) مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ اَلبَتَّةَ؛ هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب می شود. (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال) أَقرَبُ ما یَکُونُ العَبدُ إلَی اللهِ وَ هُوَ ساجِدٌ؛ نزدیکترین حالات بنده به پروردگارت حالت سجده است. (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال) إنَّ اللهَ عَزَّوَجَّلَ یََرحَمُ الرَّجُلَ لَشُدَةِ حُبِّ لُوَلَدُه؛ براستی که خداوند عزوجل رحم می نماید مرد را، به سبب شدت محبت او به فرزندش. (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال) مَن حاوَلَ اَمراً بمَعصِیَهِ اللهِ کانَ اَفوَتَ لِما یَرجُو وَاَسرَعَ لِمَجئ ما یَحذَرُ؛ آن که در کاری که نافرمانی خداست بکوشد امیدش را از دست می دهد و نگرانیها به او رو می آورد. (بحار الانوار ، ج 3 ، ص 397) اَلمُؤمِنُ بَشرُهُ فی وَجِهِهِ وَحُزنُهُ فی قَلبِهِ؛ شادی مومن در رخسار او و اندوهش در دل است. (نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره325) اَلعِلمُ کَنزٌ عَظیمٌ لایَفنی؛ علم گنج بزرگی است که با خرج کردن تمام نمی شود. (غرر الحکم و درر الکلم) اَلعِبادَهُ سَبعونَ جُزء، اَفضَلُها جُزءً طَلَبُ الحَلالِ؛ عبادت هفتاد جزء است و بالاترین و بزرگترین جزء آن کسب حلال است. (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال) اِنّ اَعفَی النّاسِ مَن عَفا عِندَقُدرَتِهِ؛ بخشنده ترین مردم کسی است که در هنگام قدرت می بخشد. (الدره الباهره ، ص24) اِصبِروا عَلی اداء الفَرائضِ، وَ صابِروعَدُوُّکُم ، وَ رابِطو امامَکُمُ المُنتَظَرِ؛ صبر کنید برگزاردن احکام شرع و شکیبایی ورزید در برابر دشمنتان و آماده و حاضر یراق باشید برای امامتان که در انتظار او هستید. (غیبه النعمانی، ینابیع الموده) من آنَس بِالله اِستوحَشَ مِنَ النّاس؛ کسی که با خدا مانوس باشد، از مردم گریزان گردد (مسند الامام العسکری، ص287) جُعِلتِ الخَبائِثُ فی بَیت وَ جُعِل مِفتاحُهُ الکَذِبَ؛ تمام پلیدیها در خانه ای قرار داده شده و کلید آن دروغگویی است. (بحار الانوار، ج78، ص377) اَللِّسانُ سَبُعٌ، اِن خُلّیَ عَنهُ عَقَرَ؛ زبان، حیوان درنده است، اگر رها شود می گزد. (نهج البلاغه) کَفاکَ ادبا تَجنُّبُکَ ما تَکرهُ مِن غَیرکَ؛ در مقام ادب همین بس که آنچه برای دیگران نمی پسندی، خود از آن دوری کنی (مسند الامام العسکری، ص288) اِنَّ الوُصُولَ اِلی اللهِ عَزّوجلَّ سَفَرٌ لا یُدرَکُ اِلّا بِامتِطاءِ اللَّیلِ؛ وصول به خداوند عزوجل سفری است که جز با عبادت در شب حاصل نگردد. (مسند الامام العسکری، ص290) التَّواضُعُ نِعمَةٌ لایُحسَدُ عَلیها؛ تواضع و فروتنی نعمتی است که بر آن حسد نبرند (تحف العقول، ص489) لَیسَ مِنَ الاَدَبِ اِظهارِ الفَرَح عِندَ المَحزونِ؛ اظهار شادی نزد غمدیده، از بی ادبی است (تحف العقول، ص489) المُومِنُ بَرَکَةٌ عَلی المُومِنِ وَ حُجَّةٌ عَلی الکافر؛ مومن برای مومن برکت و برای کافر، اتمام حجت است. (تحف العقول، ص489) مَن لَم یجِد لِلاساءَةِ مَضَضّا لَم یکن عِندَهُ لِلاِحسانِ مَوقعٌ؛ کسی که مزه رنج و سختی را نچشیده، نیکی و احسان در نزد او جایگاهی ندارد. (بحارالانوار، جلد 78، ص333) أفضَلُ العِبادَةِ بَعدِ المَعرِفَةِ إِنتِظارُ الفَرَجِ؛ بهترین عبادت بعد از شناختن خداوند، انتظار فرج و گشایش است. (تحف العقول، ص403) خُذُوا الکلِمَةَ اطَّیبَةَ مِمَّن قالَها و إن لَم یعمَل بِها ؛ سخن طیب و پاکیزه را از هر که گفت بگیرید، اگر چه او خود، بدان عمل نکند. (تحف العقول، ص391) مَن أرادَ أن یکنَ أقوَی النّاسِ فَلیتَوکل عَلی اللهِ؛ هر که می خواهد که قویترین مردم باشد بر خدا توکل نماید. (بحار الانوار،7 ، ص143) أوشَک دَعوَةً وَ أسرَعُ إجابَةُ دُعاءُ المَرءِ لاِخیهِ بِظَهرِ الغَیبِ؛ دعایی که بیشتر امید اجابت آن می رود و زودتر به اجابت می رسد، دعا برای برادر دینی است در پشت سر او. (اصول کافی،ج1 ،ص52) اُحصُدِ الشَّرَّ مِن صَدرِ غَیرِک بِقَلعِهِ مِن صَدرِک؛ قلب خود را از کینه دیگران پاک کن، تا قلب آنها از کینه تو پاک شود. (الامالی، ج2، ص 174) مَن ظَنَّ بِکَ خَیرَاً فَصَدِّق ظَنَّه؛ کسی که به تو گمان نیکی برد، گمانش را (عملاً) تصدیق کن. (نهج البلاغه نامه 31) اَلعَفافُ زِینَهُ الفَقرِ، وَ الشُّکرُ زِینَهُ الغِنَی؛ خویشتن داری، زینت فقر است و سپاس گزاری زینت غنا و توانگری. (تحف العقول ص 75) إِذَا اختَشَمَ المُومِن أَخَاهُ فَقَد فَارقَهُ ؛ به خشم درآوردن و شرمنده ساختن دوست، مقدمه جدایی از اوست. (محاضرات ج2 ص28) قِیمَهُ کلَّ امرِی ءٍ مَا یحسِنُهُ؛ قیمت و ارزش هر کس به اندازه ی کاری است که به خوبی می تواند انجام دهد. (بیان و التبین ص 179) بِکَثرَةِ الصَّمتِ تَکون الهَیبَهُ، وَ بِالنَّصَفَهِ یَکثُر المُوَاصِلونَ؛ کثرت سکوت موجب ابهت و بزرگی است و انصاف مایه فزونی دوستان است. لا تَرَی الجاهِلَ اِلّا مُفرِطاً اَو مُفَرِّطاً؛ همیشه جاهل: یا افراط گر و تجاوزکار و یا کندرو و تفریط کننده است. (النهایه،جلد 3 ص 435) اَکثَرُ مَصَارعِ العُقُولِ تَحتَ بُرُوقِ المَطَامِعِ؛ قربانگاه عقلها غالبا در پرتو طمعها است. (محاضرات ج 1 ص 251) قُولُوا لِلنّاسِ أحسَنَ ما تُحِبُّونَ أن یقالَ لَکم؛ به مردم بگویید بهتر از آن چیزی که می خواهید به شما بگویند. (محاضرات ج 1 ص 251) اَفضَلُ العِبادَةِ عِفَّةُ البَطنِ وَ الفَرجِ؛ بالاترین عبادت، عفت شکم و شهوت است (تحف العقول، ص 296) ثمَرَهُ التَّفِریطِ النَّدامَهُ، وَ ثَمَرَهُ الحَزمِ السَّلامَهُ؛ ثمره تفریط و کوتاهی پشیمانی است و ثمره دور اندیشی سلامت. (محاظرات ج2 ص 313) أشَدُّ الذُّنُوبِ مَا استَهَانَ بِهِ صَاحِبُهُ؛ سخت ترین گناهان آن است که صاحبش آن را کوچک بشمرد. (نهج البلاغه حکمت 348) ما عَرَفَ اَللهَ مَن عَصاهُ؛ خدا را نشناخته آن که نافرمانی اش کند (تحف العقول ص294) لا یکونُ اَلعَبدُ عالِماً حَتّی لا یکونَ حاسِداً لِمَن فَوقَهُ و لا مُحَقِّراً لِمَن دُونَهُ؛ هیچ بنده ای عالم نباشد تا اینکه به بالا دست خود حسد نبرد و زیر دست خود را خوار نشمارد. (تحف العقول ص293) اَعجَزُ النَّاسِ مَن عَجَزَ عَنِ اکتِسابِ الاِخوَانِ، وَاَعجَزُ مِنهُ مَن ضَّیعَ مَن ظَفِرَ بِهِ مِنهُم؛ عاجز ترین مردم کسی است که از بدست آوردن دوست عاجز بماند و از او عاجزتر کسی است که دوستان بدست آورده را از دست بدهد (الامالی ص 110) اَلمُومِنُ مِثلُ کفَّتی المیزانِ کلَّما زیدَ فی ایمانِهِ زیدَ فی بَلائِهِ؛ مومن همانند دو کفه ترازوست. هرگاه به ایمانش افزوده گردد، به بلایش نیز افزوده می گردد ( تحف العقول ص 408) اَفضَلُ العِبادَةِ بَعدَ المَعرِفَةِ إِنتِظارُ الفَرَجِ؛ بهترین عبادت بعد از شناختن خداوند، انتظار فرج و گشایش است. (تحف العقول ص 403) لا تُمار فَیذهَبَ بَهاوُک وَ لا تمازح فَیجتَرَاُ عَلَیک؛ جدال مکن که ارزشت می رود و شوخی مکن که بر تو دلیر شوند (تحف العقول ص 486) یابنَ آدَمَ ما کسَبتَ فَوقَ قُوَّتِک ، فَاَنتَ فیهِ خازِنٌ لِغَیرِک؛ ای فرزند آدم! هرچه بیشتر از مقدار خوراکت به دست آوری خزانه دار دیگران خواهی بود. (مروج الذهب ج 2 ص 246) لا یعابُ المَرءُ بِتَاخیرِ حَقهِ اِنمَا یعابُ مَن اَخَذَ ما لَیسَ لَهُ؛ برای انسان عیب نیست که حقش تاخیر افتد، عیب آن است که چیزی را که حقش نیست بگیرد (الامالی ج 1 ص 76) لِکُلِّ شَیئٍ زَکاةٌ وَ زَکاةُ الاَبدانِ الصِّیامُ؛ براى هر چیزى زکاتى است و زکات بدنها روزه است. (الکافى، ج 4، ص 62) صَومُ النَّفسِ عَن لَذّاتِ الدُّنیا اَنفَعُ الصِّیامِ (غرر الحکم، ج 1 ص 416) اِذا صُمتَ فَلیَصُم سَمعَک وَ بَصرَک وَ شَعرَک وَ جِلدَک؛ آنگاه که روزه مى گیرى باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه دار باشند.(یعنى از گناهان پرهیز کند.) (الکافى ج 4 ص 87) مَن قَرَاَ فى شَهرِ رَمضانَ آیَة مِن کِتابِ اللهِ کانَ کَمَن خَتَمَ القُرآنَ فِى غَیرِه مِن الشُهُورِ؛ هر کس ماه رمضان یک آیه از کتاب خدا را قرائت کند مثل اینست که درماههاى دیگر تمام قرآن را بخواند. (بحار الانوار ج93، ص346) هوَ شَهرٌ اَوَّلُه رَحمَة وَ اَوسَطُه مَغفِرَة و آخِرُه عِتقٌ مِنَ النّارِ؛ رمضان ماهى است که ابتدایش رحمت است و میانهاش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم. (بحار الانوار،ج93،ص342) لا فَضیلَةَ کالجِهادِ ، ولا جِهادَ کمُجاهَدَةِ اَلهَوی؛ فضیلتی چون جهاد نیست ، و جهادی چون مبارزه با هوای نفس نیست. (تحف العقول ص 286) لا تُجاهِدِ الطَّلَبَ جِهادَ الغالِبِ وَ لا تَتَّکل عَلَى القَدَرِ إِتَّکالَ المُستَسلَمِ؛ چون شخص پیروز در طلب مکوش، و چون انسان تسلیم شده به قَدَر اعتماد مکن [بلکه با تلاش پیگیر و اعتماد و توکل به خداوند، کار کن]. (تحف العقول ، ص 236 ) اثافى الاسلام ثلاثة: الصلوة و الزکوة و الولایة،لا تصح واحدة منهن الا بصاحبتیها؛ سنگهاى زیربناى اسلام سه چیز است: نماز، زکات و ولایت که هیچ یک از آنها بدون دیگرى درست نمى شود. (کافى جلد2، ص 18) لا غِنَی کالعَقلِ، و لا فَقرَ کالجَهلِ، و لا میراثَ کالاَدَب و لا ظَهیرَ کالمُشاوَرَه؛ هیچ ثروتی چون عقل و هیچ فقری چون جهل و هیچ میراثی چون ادب و هیچ پشتیبانی چون مشورت نخواهد بود. (تحف العقول ص89) اِنَّ مِن تَمامِ الصَّومِ اِعطاءُ الزَّکاةِ یَعنى الفِطرَة کَما اَنَّ الصَّلوةَ عَلَى النَّبِى (ص) مِن تَمامِ الصَّلوةِ؛ تکمیل روزه به پرداخت زکاة یعنى فطره است، همچنان که صلوات بر پیامبر (ص) کمال نماز است. (وسائل الشیعه، ج 6 ص 221) رُبِّ عالِمٍ قَد قَتَلَهُ جَهلُهُ ، وَ عِلمُهُ مَعَهُ لا ینفَعُهُ؛ چه بسیارند دانشمندانی که جهلشان آنها را کشته در حالی که علمشان با آنهاست، اما به حالشان سودی نمی دهد. (ارشاد ص144) اَشَدُّ النّاس اجتهاداً مَن تَرَک الذُّنوبَ؛ کوشنده ترین مردم کسی است که گناهان را رها سازد. (تحف العقول ، ص 489) اِیاک وَ المِزاحَ فَاِنَّهُ یذهَبُ بِنُورِ ایمانِک؛ از شوخی (بی مورد) بپرهیز، زیرا که شوخی نور ایمان تو را می برد. (بحارالانوار،ج78،ص321) اِثنانِ یعلهما اللهُ فِی الدُّنیا البَغیَ وعُقوقَ الوالدین؛ دو چیز را خداوند در دنیا کیفر میدهد : تعدی و ناسپاسی پدر و مادر. (کنز العمال، ج 16، ص 462، ح 45458) اُدعُوا اللهَ وَ اََنتم مُوقِنونَ بِالاِجابَةِ وَاعلَموا اَنَّ اللهَ لا یَستَجِیبُ دُعاءَ مِن قَلبِ غافِلٍ لاه؛ خدا را بخوانید و به اجابت دعای خود یقین داشته باشید و بدانید که خداوند دعا را از قلب غافل بیخبر نمی پذیرد. (کنز العمال، ج2، ص72) الـرَّغبَهُ فِـى الـدُّنیـا تـُورِثُ الغَمِّ وَ الحُزنِ وَ الزُّهـدِ فـِى الدُّنیا راحَهُ القَلبِ وَ البَـدَنِ؛ رغبت و تمایل به دنیا مایه غم و اندوه و زهد و بـى میلى به دنیا سبب راحتى قلب و بدن است. (تحف العقول، ص 358) مَن عَرَفَ اللهَ خافَ اللهَ و مَن خافَ اللهَ سَخَت نَفسَهُ عَنِ الدُّنیا؛ هر که خدا رابشناسد ترس او در دلش می افتد و هر از خدا ترسان باشد نفسش از دنیا باز می ماند. (جهاد النفس، ص 83) اَفضَلُ ما یَتَقَرَّبُ به العَبدُ اِلی اللهِ بَعدِ المَعرِفَةِ به ، الصَلوةُ؛ بهترین چیزی که بنده بعد از شناخت خدا به وسیله آن به درگاه الهی تقرب پیدا می کند، نماز است. (تحف العقول،ص455) اِنَّ الدینارَ وَ الدِّرهَمَ اَهلَکا مَن کانَ قَبلکم و هُما مُهلِکاکم؛ همانا دینار و درهم پیشینیان شما را به هلاکت رساند و همین دو نیز هلاک کننده شماست. (جهاد النفس، ص 247) لا یَأمَنُ یَومَ القِیامَةِ إِلا مَن خافَ اللهَ فی الدُّنیا؛ هیچ کس روز قیامت در امان نیست، مگر آن که در دنیا خدا ترس باشد. (بحار الانوار،ج 4،ص 19) لا أفلَحَ قَومٌ إشتَرَوا مَرضاةَ المَخلوقِ بِسَخَطِ الخالِق؛ کسانی که رضایت مخلوق را به بهای غضب خالق بخرند، رستگار نخواهند شد. (مقتل خوارزمی،ج 1،ص239) المَسؤولُ حُرّ حَتی یَعِد ، وَ مُستَرِقُ المَسئولِ حَتی یَنجَز؛ انسان تا وعده نداده ، آزاد است . اما وقتی وعده میدهد زیر بار مسؤولیت میرود، و تا به وعدهاش عمل نکند رها نخواهد شد . (بحار الانوار،ج78،ص113) خالطوا الناس مخالطه ان متم معها بکوا علیکم ، و ان عشتم حنوا الیکم؛ با مردم آنچنان معاشرت کنید که اگر بمیرید بر مرگ شما اشک ریزند و اگر زنده بمانید به شما عشق ورزند. (نهج البلاغه) مَن حاوَلَ اَمراً بِمَعصِیَةِ اللهِ کانَ اَفوَتُ لِما یَرجو و اَسرَعُ لِما یَحذَرُ؛ کسی که بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد ، دیرتر به آروزیش می رسد و زودتر به آنچه می ترسد گرفتار می شود . (بحارالانوار،ج78،ص120) مَن طَلَبَ رِضَی الناسِ بِسَخَطَ اللهِ وَکَّلَهُ اللهُ إلی الناسِ؛ کسی که برای جلب رضایت و خوشنودی مردم ، موجب خشم و غضب خداوند شود، خداوند او را به مردم وا می گذارد. (بحارالانوار،ج78،ص126) لا فقرَ اَشدُّ مِنَ الجَهلِ ، لا مالَ اَعودُ مِن العَقلِ؛ هیچ تهیدستی سخت تر از نادانی و هیچ مالی سودمندتر از عقل نیست . (اصول کافی،ج1،ص30) لِکُلِّ شَیءٍ وَجهٌ وَ وَجهُ دینِکم الصَّلاةُ؛ هر چیز دارای سیماست ، سیمای دین شما نماز است . (بحار الانوار،ج82،ص227) اَحبّ اخوانى الى من اهدى الى عیوبى؛ محبـوبتـرین بـرادرانـم نزد من، کسـى است که عیبهایـم را به من اهدا کنـد. (تحف العقول،ص366) لا یَنالُ شَفاعَتی مَن اَخَّرَ الصَّلوةَ بَعدَ وَقتِها؛ کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهدرسید (بحارالانوار،ج،83ص20) العِلمُ وَراثَهٌ کَریمَهٌ ، وَ الادابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَهٌ ، وَ الفِکرُ مِرآهٌ صافِیَهٌ؛ علم میراث گرانبهائی است و ادب لباس فاخر و زینتی است و فکر آئینه ای است صاف. (نهج البلاغه) مَن تَرَکَ الجَماعَةَ رَغبَةً عَنها وَ عَن جَماعَةِ المُسلِمینَ مِن غَیرِ عِلَّةٍِ فَلا صَلاةَ لَه؛ کسی که از روی بی میلی ،بدون عذر و علت نمازجماعت را که اجتماع مسلمانان است ترک کند، نمازی برای او نیست. (امالی شیخ صدوق،ص290) مَن صَلّی رَکعَتَینِ یَعلَمُ مایَقولُ فِیهما اِنصَرَفَ وَ لَیسَ بَینَه وَ بَینَ اللهِ – عَزَّ وَ جَلَّ – ذَنبٌ؛ هر کس دو رکعت نماز بخواند و بداند چه می گوید، از نماز فارغ می شود، درحالی که میان او و میان خدای عز و جل گناهی نیست. (اصول وافی،ج2،ص100) مَن اَحَبَّکَ نَهاکَ وَ مَن اَبغَضَکَ اَغراکَ؛ کسی که تو را دوست دارد، از تو انتقاد می کند و کسی که با تو دشمنی دارد، از تو تعریف و تمجید می کند. (بحار الانوار،ج75،ص128) اَکبَرُ العَیبِ اَن تَعیبَ ما فیک مِثلُهُ؛ بزرکترین عیب آن است که آنچه را که مانند آن در خود توست عیب بشماری. (جهاد النفس) حدیث (1) امام رضا علیه السلام فرمودند:
حدیث (2) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
حدیث (3) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
حدیث (4) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
حدیث (5) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
حدیث (6) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
حدیث (7) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
حدیث ( 8) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
حدیث ( 9) امام رضا علیه السلام فرمودند:
حدیث (10) امام رضا علیه السلام فرمودند:
حدیث (11) امام رضا علیه السلام فرمودند:
حدیث (12) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (13) امام رضا علیه السلام فرمودند:
حدیث (14) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (15) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (16) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (17) امام حسین علیه السلام فرمودند:
کسی در قیامت در امان نیست مگر کسی که در دنیا ترس از خدا در دل داشتحدیث (18) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (19) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (20) امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:
حدیث (21) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
حدیث (22) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
حدیث (23) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
حدیث (24) امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:
حدیث (25) رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
حدیث (26) امام صادق علیه السلام فرمودند:
حدیث (27) امام صادق علیه السلام فرمودند:
حدیث (28) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (29) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (30) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (31)رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
حدیث (32) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (33) امام باقر علیه السلام فرمودند:
حدیث (34) امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:
حدیث (35) امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:
حدیث (36) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (37) امام حسن عسکری (ع):
حدیث (38) امام حسن عسکری (ع):
حدیث (39) امام حسن عسکری (ع):
حدیث (40) امام حسن عسکری (ع):
حدیث (41) امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:
حدیث (42) امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:
حدیث (43) امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:
حدیث (44) امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:
حدیث (45) امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:
حدیث (46) امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:
حدیث (47) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (48) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (49) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (50) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (51) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (52) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (53) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (54) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (55) امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:
حدیث (56) امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:
حدیث (57) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (58) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (59) امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:
حدیث (60) امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:
حدیث (61) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (62) امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:
حدیث (63) امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:
حدیث (64) امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:
حدیث (65) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (66) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (67)پیامبر اکرم (ص) فرمودند:
حدیث (68) امام علی علیه السلام فرمودند:
روزه نفس از لذتهاى دنیوى سودمندترین روزه هاست.حدیث (69) امام صادق علیه السلام فرمودند:
حدیث (70) امام رضا علیه السلام فرمودند:
حدیث (71) پیامبر اکرم (ص) فرمودند:
حدیث (72) امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:
حدیث (73) امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند:
حدیث (74) امام صادق علیه السلام فرمودند:
حدیث (75) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (76) امام صادق علیه السلام فرمودند:
حدیث (77) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (78) امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:
حدیث (79) امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:
حدیث (80) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
حدیث (81) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
حدیث (82) امام صادق علیه السلام فرمودند:
حدیث (83) امام صادق علیه السلام فرمودند:
حدیث (84) امام کاظم علیه السلام فرمودند:
حدیث (85) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
حدیث (86) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (87) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (88) امام حسن علیه السلام فرمودند:
حدیث (89) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (90) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (91) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (92) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
حدیث (93) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (94) امام صادق علیه السلام فرمودند:
حدیث (95) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
حدیث (96) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (97) امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:
حدیث (98) امام علی علیه السلام فرمودند:
حدیث (99) امام حسین علیه السلام فرمودند:
حدیث (100) امام علی علیه السلام فرمودند:
چهارشنبه 93 مرداد 1 , ساعت 10:55 عصر
نوشته شده توسط محمد مبین احسانی نیا | نظرات دیگران [ نظر]