سپیدان ـ نورآباد
جاده‌های شمالی استان فارس در پاییز، زمستان و بهار تصاویری بهشت‌آسا می‌آفرینند. جاده سپیدان به یاسوج، دشت ارژن، دشت برم، جاده شیراز به سپیدان و سپیدان به نورآباد از زیباترین این جاده‌ها هستند. مزارع و زمین‌های کشاورزی، دشت‌های وسیع و کوه‌های زیبا به راستی بی‌بدیل‌ترین مناظر جاده‌های ایران را تصویر می‌کنند.

 پوشش گیاهی انبوه درختان بلوط، بنه، کلخنگ، بادام وحشی، انجیر کوهی، تمشک، سپیدار و آویشن تنها برخی از گیاهان متنوعی هستند که مناظری رنگارنگ را در دو سوی جاده می‌آفرینند. با این حال شاید کمترین میزان شهرت را این جاده‌ها در میان گردشگران عادی دارند.
 کرند غرب ـ بابایادگار
جاده‌های کوهستانی استان کرمانشاه با طبیعت متفاوتی که پیش روی گردشگران قرار می‌دهد از دیدنی‌ترین جاده‌های ایران به شمار می‌آیند. یکی از بکرترین آنها خروجی بابایادگار از جاده کرند غرب به سرپل ذهاب است.

 دو طرف جاده جنگل‌های بلوط و تپه‌های سبز و زرد نگاهتان را مجذوب و سرگردان می‌کند و دیواره‌های سنگی عجیبی که گهگاه اطرافتان می‌بینید شکلی اسطوره‌ای به جاده می‌دهند. چسبیده به جاده بابایادگار آبشار گمنام، اما بی‌مانند ریجاب را هم می‌توانید ببینید که ارتفاع آن بیش از 150 متر تخمین‌زده می‌شود.
 گردنه حیران
بسیاری از قدیمی‌ترها وقتی می‌خواهند زیباترین جاده‌ای که رفته‌اند را نام ببرند نیازی به زمان زیادی برای انتخاب ندارند. گردنه حیران در غرب شهرستان آستارا یکی از مسیرهای اصلی ارتباطی اردبیل به گیلان است.

  این گردنه از یک سو مشرف به کوه‌های پوشیده از جنگل‌های انبوه و از سوی دیگر مشرف به دره‌ای است که رود آستاراچای از آن عبور می‌کند. رودی که تعیین کننده مرز ایران و جمهوری آذربایجان (آران) است.
پیچ‌های تند جاده‌ای که همچون ماری عظیم‌الجثه در جنگل‌های مه‌آلود و سبز حیران پیچ می‌خورد راهی به جز توقفی هرچند کوتاه پیش رویتان باقی نمی‌گذارد؛ آن هم برای تماشا.
 جاده‌هایی که استان گیلان را به استان اردبیل متصل می‌کند، از دیدنی‌ترین جاده‌های جنگلی ایران به حساب می‌آیند. جاده ماسال به خلخال بویژه در منطقه «اولسبلنگاه»، جاده ماسوله به خلخال که یکی از برنامه‌های ثابت پیاده‌گردی طبیعت‌گرد‌های حرفه‌ای است ومعروف‌تر از همه جاده اسالم به خلخال از این جاده‌ها هستند
اسالم ـ خلخال
جاده‌هایی که استان گیلان را به استان اردبیل متصل می‌کند، از دیدنی‌ترین جاده‌های جنگلی ایران به حساب می‌آیند. جاده ماسال به خلخال بویژه در منطقه «اولسبلنگاه»، جاده ماسوله به خلخال که یکی از برنامه‌های ثابت پیاده‌گردی طبیعت‌گرد‌های حرفه‌ای است ومعروف‌تر از همه جاده اسالم به خلخال از این جاده‌ها هستند.

 مسیر پیچ در پیچی که اسالم و خلخال را در دو استان اردبیل و گیلان به هم متصل می‌کند، شما را به دنیایی دیگر می‌برد.
دامنه‌های سرسبز، گله‌های گوسفند، کلبه‌های چوبی روستایی و مه که گاهی زیر پایتان و گاه تا روی جاده پیش می‌آید تابلوهایی هستند که در این جاده به نمایش گذاشته شده‌اند.
 هجیج ـ اورامانات
بسیاری از گردشگران جاده پاوه تا هجیج را برای دیدن این روستای زیبای کردنشین پیموده‌اند، اما اغلب نمی‌دانند‌ اگر همین جاده را تا انتها بروند با مناظر بکر و بدیعی از رودخانه پرآب سیروان، آبشارها و چشمه‌های گوناگون روبه‌رو می‌شوند. کبابی‌های بین راه در منطقه بل‌بر با گوشتی بی‌مانند از شما پذیرایی می‌کنند.

 عرض کم، ریزش هر از گاه کوه، شیب تند و طرح هندسی عجیب این جاده نیز هیجانی به یاد ماندنی را برای گردشگران رقم می‌زند. در برخی نقاط جاده باغ‌های سرسبز و در برخی نقاط مرتفع چند‌متر برف؛ تنوع آب و هوایی بی‌مانندی را به شما هدیه می‌دهد.
 سراوان ـ فومن
این بار که از جاده رشت به شمال کشور می‌روید نرسیده به رشت جاده دست‌چپتان را که به فومن می‌رود انتخاب کنید. جدای از سرسبزی بی‌همتا و بکرش، اگر پاییز یا زمستان و بویژه در ساعات اولیه صبح به این جاده برسید، با دیدن مه صبحگاهی که بر رنگ قهوه‌ای مات درختان در زمینه آبی آسمان نشسته، رویایی در بیداری را تجربه می‌کنید.

 از دیدنی‌های این جاده موزه بزرگ روستایی گیلان است که نمونه‌هایی از انواع خانه‌های روستایی گیلان را در دل جنگل‌های بکر سراوان پنهان کرده است.
 طبس ـ خور و بیابانک
جاده‌های کویری تنها به دلیل بافت بیابانی اطرافشان زیبا نیستند. اگر در یک غروب زمستانی یا حتی پاییزی در جاده طبس به خور و بیابانک باشید ممکن نیست باور کنید که جاده از میان دریا نمی‌گذرد. بازتاب نور رنگارنگ در هر دوسوی جاده، دریایی را پیش چشمانتان ترسیم می‌کند که دریا نیست، اما تا آن را لمس نکنید باور نخواهید کرد که فقط نمک سراسر چشم‌اندازتان را فراگرفته است.

  دیدنی‌هایی همچون تل‌ماسه‌ها، قلعه‌های اسماعیلی، درختان کهنسال و سدهای تاریخی ‌که به این و هم شگفت‌انگیز اضافه کنید، دلایل کافی برای سفر به طبس را خواهید یافت.
 جم ـ فیروزآباد
جاده جم به فیروزآباد که مرکز استان فارس به عسلویه در کرانه خلیج فارس را بسیار نزدیک کرده است، از جاده‌های بسیار دیدنی جنوب کشور است. در آغاز، جاده‌ای کوهستانی با شکل‌های خیالی و شگفت‌انگیز دو طرف جاده را گرفته است، اما هرچه بیشتر وارد استان فارس می‌شوید جاده سبزتر و طبیعت شگفت‌انگیزتر می‌شود.

تنگه‌های اطراف جاده بویژه شکاف «هایقر» تصاویری همچون «گراند کانیون» را برایتان تصویر خواهد کرد با این تفاوت که این جاده‌ها هم سبزترند و هم در عمق این شکاف رودخانه‌ای پرآب جاری است.
 جندق ـ معلمان
اگر به تصاویر شگفت‌انگیز، وهم‌آلود و زیبای کویری علاقه‌مندید، جاده جندق به معلمان را ازدست ندهید. این جاده از قلب کویر مرکزی ایران می‌گذرد و جنوب و شمال آن را به هم وصل می‌کند. به احتمال زیاد در طول جاده تنها خواهید بود و هنگام طی مسافت حدود 200 کیلومتری این جاده انواع بافت‌های عجیب و غریب کویری را مشاهده خواهید کرد.

 در برخی نقاط در دوسویتان تا خط افق حتی بته‌ای خار دیده نمی‌شود و گاهی تپه‌های سرخ رنگ خاکی همه میدان دیدتان را می گیرد. سکوت کویر را اینجا می‌توانید تجربه کنید، از جندق در نزدیکی شهرستان خور و بیابانک استان اصفهان تا معلمان در نزدیکی دامغان استان سمنان.
 کرج ـ چالوس
نمی‌توان از جاده‌های ایران سخن گفت و از جاده چالوس یاد نکرد. این جاده که سال 1312 کرج و چالوس در دو سوی البرز را به هم متصل کرده، خاطرات سفر بسیاری از ایرانیان را رقم زده است. کارگران را برای حفر تونل کندوان در دل کوه با یک سکه پنج ریالی تشویق می‌کردند و معروف است که به ازای هر کلنگ به کارگران این مبلغ را می‌دادند.

 از دره‌های سرسبز آغاز راه گرفته تا دیواره‌های سنگی ارتفاعات بلند البرز، مناظری آشنا و به یاد ماندنی برای ایرانیان به شمار می‌آیند، تا جایی که بسیاری از ایرانیان اصطلاحات به «جاده» رفتن را مترادف با این جاده می‌دانند. فرعی‌های این جاده مانند جاده‌های یوش، شهرستانک و کلاردشت نیز هر‌یک‌زیبایی‌های خاص خود را دارند.