گوشه ای از زیبایی های میزبان جام جهانی در روزهای آینده را ببینیم.

به گزارش روزگارنو، برزیل کشور گمنامی نیست؛ زیرا بیشتر از هر چیز، شهروندان جهان جادوگرانی از این سرزمین را می شناسند که با توپ در مستطیل سبز از تماشاگران خود، دل و هوش می برند. .... به مرور، این کشور و شهرهایش چشم و ذهن جهانیان را به خود مشغول خواهد کرد؛ کشوری که فوتبال را با شعر و رویا و بازیگوشی گره زده است و به این طریق، کاری می کنند که در این کره خاکی بی نظیر است.

در ادامه، تصاویری از زیبایی های این کشور را می بینیم:

 ناتال

 سائو پائولو

سویتابا

برازیلیا

فورتالیزا

کوریتیبا

 مانائوس

سالوادور

ریسیف

پورتو الگره

حکومت
طبق مفاد قانون اساسی 1988 رئیس جمهور، که کابینه را انتصاب می‌کند و بر آن ریاست دارد ، برای دوره‌ای پنج ساله با رأی تمامی افراد بالغ انتخاب می‌شود. مجلس نمایندگان کنگره ملی دارای 503 عضو است که برای مدت چهار سال با رأی اجباری تمامی افراد بالغ انتخاب می‌شوند.
91 عضو مجلس دیگر (سنای فدرال) برای دوره‌ای هشت ساله مستقیما انتخاب می‌شوند و یک سوم دو سوم این تعداد به طور متناوب هر چهار سال بازنشسته می‌گردند. هر کدام از 26 ایالت و بخش فدرال برازیلیا مجلس مقننه خود را دارد.

رفراندومی در 1993 نظام پارلمانی و نیز بازگشت به نظام پادشاهی را رد کرد و نظام ریاست جمهوری فعلی را مورد تأئید قرار داد.

احزاب عمده سیاسی عبارتند از :
جنبش دموکراتیک برزیل (میانه‌رو)
 جبهه لیبرال (میانه رو)
حزب بازسازی ملی (محافظه کار)
حزب کارگر (سوسیالیست)
 حزب کارگر دموکراتیک

آموزش
میزان با سوادی:2/81% (1989).
سنین تحصیل اجباری:7 تا 14 سال.
تعداد دانشگاه:74 دانشگاه.

دفاع
خدمت سربازی: 1 سال.

جغرافی
آب نزدیک به نیمی از برزیل را بزرگترین سیستم رودخانه‌ای جهان، یعنی آمازون، به دریا می‌رساند. با وجود فشار بر زمین که منجر به جنگل زدایی وسیعی شده است. آبگیر پهناور و کم ارتفاع آمازون هنوز در حد زیادی پوشیده از جنگل استوایی بارانی است.

در شمال آبگیر آمازون، ارتفاعات گوئینا بلندترین قله برزیل را در بر می‌گیرد. در جنوب آبگیر فلاتی مرکزی پوشیده است از علفزارهای استوایی.

شرق و جنوب کشور متشکل است از زمینهای بلند برزیل ، فلاتی وسیع که با دره‌های حاصلخیز و سلسله کوهها تقسیم می‌شود. جلگه‌ای باریک و ساحلی با تراکم جمعیت زیاد در پای این زمینهای بلند قرار دارد.

رودهای مهم: آمازون، پاران، سائوفرانسیسکو، مادیرا، جوروا، پوروس.

بلندترین نقطه: قله نبلینا 3014 متر.

آب و هوا : آبگیر آمازون و ساحل جنوب شرقی استوایی است و بارندگی سنگینی دارد. باقی برزیل یا نیمه استوایی یا معتدل (در علفزارهای مرکزی) است. فقط شمال شرق بارندگی ناکافی دارد.

اقتصاد
کشاورزی و دامداری حدود یک چهارم نیروی کار را مشغول می‌دارد. صادرات عمده این بخش شامل طلا ، قهوه ، نیشکر ، سویا ، پرتقال ، گاو گوشتی و کاکائو است.

در گذشته چوب نقش مهمی داشت، ولی اکنون نگرانی درباره محیط زیست تجارت آن را محدود می‌کند. با صنعتی شدن سریع برزیل از سال 1945 این کشور به صورت تولید کننده عمده‌ای در آمده است.

با وجود اینکه نساجی و پوشاک و فرآورده‌های غذایی هنوز بزرگ‌ترین صنایع هستند. صنایع آهن و فولاد، مواد شیمیایی، پالایش نفت، سیمان، برق، اتومبیل سازی و کودسازی جملگی مقامی بین المللی کسب کرده‌اند.

برزیل دارای منابع بسیار غنی طبیعی ،که بعضاً هنوز استخراج نشده است ، از جمله سنگ آهن،فسفات ،اورانیوم ،مس ، منگنز ، بوکسیت ، زغال سنگ و تولید بالقوه عظیمی از نیروی هیدروالکتریک است. در دو دهه گذشته تورم سرکش مانع پیشرفت بوده است.

تاریخ معاصر
برزیل که از متصرفات سابق پرتغال بود در 1822 استقلال یافت. سلطنت طولانی امپراتور آزادمنش پدرو دوم ثبات و رشد اقتصادی در پی داشت.

مخالفت از جانب زمینداران (خشمگین از الغاء بردگی در 1888) و از طرف نظامیان ( که از قدرت سیاسی محروم بودند) منجر به وقوع کودتایی در 1889 گشت. پدر و دوم مجبور به اسعفا شد و جمهوری فدرال برقرار گشت.

این جمهوری نخست با ثبات بود، ولی ناآرامی اجتماعی فزونی یافت و در 1930 ژتولیو وارگاس قدرت را به دست آورد. وارگاس سعی داشت ایتالیای موسولینی را مدلی برای برزیل قرار دهد، ولی در 1945 توسط نظامیان سرنگون شد.

در 1950 وارگاس بار دیگر با پیروزی در انتخابات رئیس جمهور شد ولی در 1954 خودکشی را به مورد اتهام قرار گرفتن ترجیح داد پس از دوره‌ای از روی کار آمدن دولتیهای کوتاه مدت غیر نظامی، نظامیان بار دیگر از 1964 تا 1985 قدرت را به دست گرفتند که طی این زمان اقتصاد به سرعت توسعه یافت ولی حقوق سیاسی و اجتماعی محدود گردید. در 1985 برزیل به حکومت غیر نظامی بازگشت و در 1990 برزیلی ها برای نخستین بار در طی 29 سال توانستند در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کنند.

این کشور با مشکلاتی مربوط به توسعه آبگیر آمازون روبروست و از طرفی باید احتیاجات توسعه گرا و روستاییان بی زمین و از طرف دیگر توصیه طرفداران محیط زیست و منافع بومیان قبیله‌ای را در نظر داشته باشد.