الدّاعی بِلاعملٍ کالقَوسِ بِلا وَتَرٍ. دعوت کننده بی عمل همانند کمان بدون زه است.
الْعَمَلُ عُنْوانُ الطَّوِیَّةِ. کردار معرّف باطن انسان است.
الْعَمَلُ شِعارُ الْمُؤْمِنِ. عمل مومن همراه و ملازم اوست.
الْعَمَلُ اَکْمَلُ خَلَفٍ. کامل ترین جانشین آدمی کردار اوست.
الْعَمَلُ رَفِیقُ الْمُوقِنِ. عملْ دوست شخص با یقین است.
الْمَرءُ لایَصْحَبُهِ الاّ الْعَمَلُ. آدمی همدمی جز کار ندارد.
الاَعْمالُ فِی الدُّنْیا تِجارَةُ الآخِرَةِ. کارهای دنیا وسیله کسب آخرت است.
التّارِکُ لِلْعَمَلِ غَیْرُ مُوْقِنٍ بِالثّوابِ عَلَیْهِ. ترک کننده عمل، به پاداش باور ندارد.
اَعْمالُ الْعِبادِ فی الدُّنْیا نَصْبُ اَعْیُنِهِمْ فِی الآخِرَةِ. کاریی که بنده گآن در دنیا انجام می دهند در عالم آخرت همواره در برابر چشمانشان خواهد بود.
اِعْمَل تَدَّخِرْ. عمل کن تا ذخیره کنی.
اِنّکُمْ بِاَعْمالِکُمْ مُجازونَ و بِها مُرتَهِنُونَ. شما به وسیله کارهایتان پاداش داده می شوید و در گرو آنهایید.
شُکْرُ المُؤمنِ یَظْهَرُ فِی عَمَلِهِ. شکرگذاری مؤمن در کردار او ظاهر می شود.
طَلَبُ الجَنَّةِ بلا عَمَلٍ حُمْقٌ. بهشت را بدون کردار طلب کردن نادانی است.
لاتَکُنْ مِمَّنْ یَرجُوالآخِرَةَ بِغَیْرِ عملٍ. از آن دسته نباش که بدون کردار امید به آخرت دارند.
مَنْ عَمِلَ اِشْتاقَ. کار موجب پیدایش اشتیاق می شود.
مَنْ یَعْمَلْ یَزْدَدْ قُوَّةً. کسی که مشغول به کار شود، بر قدرت و توانایی اش افزوده می شود.
مَنْ یُقَصِّرْ فِی الْعَمَلِ یَزْدَدْ فَتْرَةً. کسی که در عمل کوتاهی کند سستی و تنبلی اش افزوده می شود.
لاثَوابَ لِمَنْ لاعَمَلَ لَهُ. پاداشی برای کسی که عملی ندارد وجود ندارد.
لایَنْفَعُ قَوْلٌ بِغَیْرِ عَمَلٍ. گفتار بدون کردار سودی در بر ندارد.
بالعَمِلِ تَحْصُلُ الْجَنَّةُ لا بالاَمَلِ. با کوشش بهشت به دست می آید، نه با آرزو.
فضیلت کار پسندیده
الْعَملُ الصالِحُ اَفْضَلُ الزادَیْنِ. عمل صالح برترین توشه هاست.
الشَّرَفُ عِنْدَاللّه ِ سُبْحانَهُ بِحُسْنِ الاَعْمالِ لابِحُسْنِ الاَقْوالِ. شرف و بزرگواری در پیشگاه خداوند متعال به پسندیده بودن کردار است، نه به خوبی گفتارها.
الْقَرین الْصالِحُ هُوَ الْعَمَلُ الصّالِحُ. همنشین شایسته کردار نیک است.
اَنْفَعُ الذَّخائِرُ صالِحُ الاَعْمالِ. سودمندترین ذخیره ها کارهای نیک است.
اِنَّ اللّه َ سُبْحانَهُ اِذا اَرادَ بِعَبْدٍ خیرا وَفَّقَهُ لاِِنْفاذِ اَجَلِهِ فی اَحْسَنِ عَمَلِهِ. خداوند متعال وقتی بخواهد به بنده ای خیری برساند او را موفق می سازد تا وقت و عمرش را در کار نیک صرف کند.
اِنَّکَ لَنْ یُغْنِیَ عَنْک بَعْدَ الْمَوْتِ اِلاّ صالِحَ عَمَلٍ قَدَّمْتَهُ فَتَزَوَّدْ مِنْ صالِحِ الْعَمَلِ. براستی که بعد از مرگ جز عمل شایسته و نیکی که آن را از پیش فرستاده باشی به فریادت نمی رسد. پس از کارهای شایسته توشه برگیر.
اِنَّکُمْ اِلی اِکْتِسابِ صالِحِ الاَعْمالِ اَحْوَجُ مِنْکُمْ اِلی مَکاسِبِ الاَمْوالِ. به راستی که شما به کسب کار و کردار شایسته بیشتر از تحصیل دارایی نیاز دارید.
اِنَّکُمْ اِنْ اَغْتَنَمْتُمْ صالِحَ الاَعمالِ نِلْتُمْ مِنَ الآخِرَةِ نِهایَةِ الآمالِ. همانا اگر شما کارهای شایسته را غنیمت بشمارید، در عالم آخرت به منتهای آرزوهایتان دست خواهید یافت.
بِحُسْنِ الْعَمَلِ تَجْنِی ثَمَرَةُ الْعِلْمِ. با عمل شایسته میوه علم چیده می شود.
بِالاَعْمال الصالحات تَرْفَعُ الدَّرَجاتِ. با کارهای پسندیده مراتب کمال آدمی زیاد می شود.
بِالصّالِحات یُسْتَدَلُ عَلی حُسْنِ الاِیمانِ. کارهای پسندیده است که بر ایمان نیک دلالت می کند.
بَرَکةُ العُمْرِ فِی حُسْنِ الْعَمَل. برکت عمر در کردار خوب است.
ثَمَنُ الْجَنّةِ الْعَمَلُ الصالِحُ. بهای بهشت عمل شایسته است.
عَلَیْکَ بِصالِحِ الْعَمَلِ فَاِنَّهُ الزادُ اِلی الْجَنَّةِ. انجام دادن کارهای شایسته را لازم بدان؛ که عمل شایسته توشه راه بهشت است.
غایَةُ الْعِلْمِ حُسْنُ الْعَمَلِ. کردار پسندیده غایت علم است.
نِعْمَ الزادُ حُسنُ العَمَلِ. عمل شایسته توشه خوبی است.
لاتِجارَةَ کَالْعَمَلِ الْصالِحِ. هیچ تجارتی همچون عمل نیکو نیست.
لاذُخْرَ اَنْفَعُ مِنْ صالِحِ الْعَمَلِ. ذخیره ای سودمندتر از عمل شایسته نیست.
لایَتِمُّ حُسْنُ الْقُولِ اِلاّ بِحُسْنِ الْعَمَلِ. خوبی گفتار جز با نیکی کردار کامل نمی شود.
مَنْ اَحْسَنَ الْعَمَلَ حَسُنَتْ لَهُ الْمُکافاةُ. هر کس که کردار خود را نیکو سازد، پاداش بهتری خواهد داشت.
مَنْ اَحْسَنَ عَمَلَهُ بَلَغُ اَمَلَهُ. هر کس که کردار خود را نیکو کند، به آروزهایش دست می یابد.
حُسْنُ الْعَملِ خَیْرُ ذُخْرٍ وَ اَفْضَلُ عُدَّةٍ. نیکی عمل بهترین ذخیره و برترین توشه است.
صَلاحُ الْمَعادِ بِحُسْنِ الْعَمَلِ. فرجام نیک در گرو کار نیک است.
جَمیلُ الْفِعْلِ یُنْبِئُ عَنْ طِیْبِ الاَصْلِ. پسندیده بودن کار حاکی از پاکی نژاد و گوهر دارد.
رابطه عمل با علم و عالم
العِلْمُ بِلاعَمَلٍ وَبالٌ. علمی که همراه با عمل نباشد و زر و وبال است.
العالِمُ مَنْ شَهِدَتْ بِصِحَةِ اَقْوالِهِ اَفْعالُهُ. عالم کسی است که کارهایش بر درستی گفته های او گواهی دهد.
الْعِلْمُ کَثیرٌ وَ الْعَمَلُ قَلِیْلٌ. دانش بسیار و عمل کم است.
الْعَمَلُ بِالْعِلْمِ مِنْ تَمامِ النِّعْمَةِ. عمل کردن به علم نشانه تمام بودن نعمت است.
اِعْمَلْ بِالْعِلْمِ تُدْرِکْ غَنَما. به علم خود عمل کن تا کامیاب شوی.
اِعْمَلُوا بِالْعِلْمِ تَسْعَدُوا. به علم خود عمل کنید تا نیکبخت شوید.
اِعْمَلُوا اِذا عَلِمْتُمْ. وقتی دانستید، عمل کنید.
اَنْفَعُ الْعِلْمِ ما عُمِلَ به. سودمندترین علم آن است که به آن عمل شود.
اَحْسَنُ الْعِلْمِ ما کان مع العملِ. بهترین علم آن است که همراه با عمل باشد.
آفَةُ الْعِلْمِ ترکُ الْعَمَلِ بِهِ. آفت علم، عمل نکردن به آن است.
عَلی الْعالِمِ اَنْ یَعْمَلَ بِما عَلِمَ ثُمَّ یَطْلُبُ تَعَلُّمَ ما لَمْ یَعْلَمْ. برای انسان دانشمند لازم است که به آنچه می داند عمل کند، سپس به آموختن آنچه نمی داند بپردازد.
شرُّ الْعِلْمِ علمٌ لا یُعْمَلُ بِهِ. بدترین علم آن است که به آن عمل نشود.
شُکْرُ الْعالِمِ عَلی عِلْمِهِ عَمَلُهُ بِهِ وَ بَذْلُهُ لِمُسْتَحَقِهِ. گزاردن شکر دانش، عمل کردن به آن و آموختن آن به افراد شایسته است.
جَمالُ الْعالِمِ عَمَلُهُ بِعِلْمِهِ. زیبایی عالم، در عمل کردن به علم خود است.
تارِکُ الْعَمَلِ بالْعلْم غیرُ واثقٍ بثَوابِ الْعَمَلِ. ترک کننده عمل به پاداش آن امید ندارد.
تَمامُ الْعِلْمِ الْعَمَلُ بموجِبِهِ. کمال علم در عمل کردن به آن است.
تَمامُ الْعِلْمِ اِسْتِعْمالُهُ. کمال علم در به کار بردن آن است.
عِلمٌ بلا عَمَلٍ کشجرٍ بلاثمرٍ. دانش بدون عمل همچون درخت بدون میوه است.
عِلْمٌ بِلا عَمَلٍ کَقوسٍ بِلا وَتَرٍ. علم بدون عمل، مانند کمان بدون زه است.
عِلْمٌ بِلاعَمَلٍ حُجَّةٌ للّه ِِ عَلی الْعَبْدِ. علمی که همراه با عمل نباشد حجت خدا بر علیه بنده خواهد بود.
قَلِیلُ الْعِلْمِ مَعَ الْعَمَلِ خَیْرٌ مِنْ کَثِیرِةٍ بِلاعَمَلٍ. دانش کم اما با عمل از علم بسیاری که بدون عمل باشد، بهتر است.
فَضْیلَةُ الْعِلْمِ الْعَمَلُ بِهِ . ارزش علم در عمل کردن به آن است.
مِنْ کَمالِ الْعِلْم الْعَمَلُ بِما یَقتضَیْه. عمل به دانش نشانه کمال آن است.
ما عَلِمَ مَنْ لَمْ یَعْمَلْ بِعِلْمِهِ. کسی که به علمش عمل نکند، دانا نیست.
مِلاکُ الْعِلْمِ الْعَمَلُ بِهِ. معیار دانش عمل کردن به آن است.
کَمالُ الْعِلْمُ الْعَمَلُ. کمال علم در عمل کردن به آن است.
لا یَتْرُکُ الْعَمَلَ بِالْعِلْمِ اِلاّ مَنْ شَکَّ فِی الثّوابِ عَلَیهِ. عمل کردن به علم را جز کسی که در پاداش آن شک دارد، ترک نمی کند.
العِلْمُ مَقْرُونٌ بالْعَمَلِ فَمَنْ عَلِمَ عَمِلَ. دانش با عمل همراه است، هر کس که دانا شد عمل خواهد کرد.
الْعِلْمُ یُرْشِدُکَ وَ الْعَمَلُ یَبْلَغُ بِکَ الْغایَةَ. علم تو را رهنمون می شود و عمل به هدف نهایی می رساند.
أوجَبُ الْعِلْمِ عَلَیْکَ ما اَنْتَ مَسْئُوولٌ عَنْ الْعَمَلِ بِهِ. واجب ترین علم برایت علمی است که درباره عمل کردن به آن از تو سئوال خواهد شد.
العِلْمُ رشدٌ لِمَنْ عَمِلَ بِهِ. دانش برای کسی که به آن عمل کند راهنما است.
اِذا رُمْتُمْ الاِنْتِفاعَ بِالْعِلْمِ فَاَعْمَلُوا بِهِ. هرگاه طالب بهرمندی از دانشی بودید به آن عمل کنید.
ثَمَرَةُ الْعِلْمِ الْعَمَلُ بِهِ. میوه علم کردن عمل به آن است.
یَحْتاجُ الْعِلْمُ اِلی الْعَمَلِ. دانش به عمل کردن نیازمند است.
الْعَمَلُ بِلاعِلْمٍ ضَلالٌ. بدون علم عمل کردن، گمراهی است.
لاخَیْرَ فیِ عَمَلٍ بِلا عِلْمٍ. در عملی که از روی علم نیست خیری وجود ندارد.
ضربت خوردن حضرت علی (ع)رابه همه تسلیت می گویم.
شرح مختصر زندگانی مولف شهید
استاد شهید آیت الله مطهری در 13 بهمن 1298 هجری شمسی در فریمان واقع در 75 کیلومتری شهر مقدس مشهد در یک خانواده اصیل روحانی چشم به جهان می گشاید..........
شرح مختصر زندگانی مولف شهید
استاد شهید آیت الله مطهری در 13 بهمن 1298 هجری شمسی در فریمان واقع در 75 کیلومتری شهر مقدس مشهد در یک خانواده اصیل روحانی چشم به جهان می گشاید. پس از طی دوران طفولیت به مکتبخانه رفته و به فراگیری دروس ابتدایی می پردازد. در سن دوازده سالگی به حوزه علمیه مشهد عزیمت نموده و به تحصیل مقدمات علوم اسلامی اشتغال می ورزد. در سال 1316 علیرغم مبارزه شدید رضاخان با روحانیت و علیرغم مخالفت دوستان و نزدیکان، برای تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه قم می شود در حالی که به تازگی موسس گرانقدر آن آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی دیده از جهان فروبسته و ریاست حوزه را سه تن از مدرسان بزرگ آن آیات عظام سید محمد حجت، سید صدرالدین صدر و سید محمد تقی خوانساری به عهد گرفته اند.
در دوره اقامت پانزده ساله خود در قم از محضر مرحوم آیت الله العظمی بروجردی (در فقه و اصول) و حضرت امام خمینی ( به مدت 12 سال در فلسفه ملاصدرا و عرفان و اخلاق و اصول) و مرحوم علامه سید محمد حسین طباطبائی (در فلسفه : الهیات شفای بوعلی و دروس دیگر) بهره می گیرد. قبل از هجرت آیت الله العظمی بروجردی به قم نیز استاد شهید گاهی به بروجرد می رفته و از محضر ایشان استفاده می کرده است. مولف شهید مدتی نیز از محضر مرحوم آیت الله حاج میرزا علی آقا شیرازی در اخلاق و عرفان بهره های معنوی فراوان برده است. از اساتید دیگر استاد مطهری می توان از مرحوم آیت الله سید محمد حجت ( در اصول) و مرحوم آیت الله سید محمد محقق داماد (در فقه) نام برد. وی در مدت اقامت خود در قم علاوه بر تحصیل علم، در امور اجتماعی و سیاسی نیز مشارکت داشته و از جمله با فدائیان اسلام در ارتباط بوده است. در سال 1331 در حالی که از مدرسین معروف و از امیدهای آینده حوزه به شمار می رود به تهران مهاجرت می کند. در تهران به تدریس در مدرسه مروی و تألیف و سخنرانیهای تحقیقی می پردازد. در سال 1334 اولین جلسه تفسیر انجمن اسلامی دانشجویان توسط استاد مطهری تشکیل می گردد. در همان سال تدریس خود در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران را آغاز می کند. در سالهای 1337 و 1338 که انجمن اسلامی پزشکان تشکیل می شود .استاد مطهری از سخنرانان اصلی این انجمن است و در طول سالهای 1340 تا 1350 سخنران منحصر به فرد این انجمن می باشد که بحثهای مهمی از ایشان به یادگار مانده است.
کنار امام بوده است به طوری که می توان سازماندهی قیام پانزده خرداد در تهران و هماهنگی آن با رهبری امام را مرهون تلاشهای او و یارانش دانست. در ساعت 1 بعد از نیمه شب روز چهارشنبه پانزده خرداد 1342 به دنبال یک سخنرانی مهیج علیه شخص شاه به وسیله پلیس دستگیر شده و به زندان موقت شهربانی منتقل می شود و به همراه تعدادی از روحانیون تهران زندانی می گردد. پس از 43 روز به دنبال مهاجرت علمای شهرستانها به تهران و فشار مردم، به همراه سایر روحانیون از زندان آزاد می شود.
پس از تشکیل هیئتهای موتلفه اسلامی، استاد مطهری از سوی امام خمینی همراه چند تن دیگر از شخصیتهای روحانی عهده دار رهبری این هیئتها می گردد. پس از ترور حسنعلی منصور نخست وزیر وقت توسط شهید محمد بخارایی کادر رهبری هیئتهای موتلفه شناسایی و دستگیر می شود ولی از آنجا که قاضی یی که پرونده این گروه تحت نظر او بود مدتی در قم نزد استاد تحصیل کرده بود به ایشان پیغام می فرستد که حق استادی را به جا آوردم و بدین ترتیب استاد شهید از مهلکه جان سالم بدر می برد. سنگینتر می شود. در این زمان وی به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانی در دانشگاهها، انجمن اسلامی
در سال 1348 به خاطر صدور اعلامیه ای با امضای ایشان و حضرت علامه طباطبایی و آِیت الله حاج سید ابوالفضل مجتهد زنجانی مبنی بر جمع اعانه برای کمک به آوارگان فلسطینی و اعلام آن طی یک سخنرانی در حسینیه ارشاد دستگیر شد و مدت کوتاهی در زندان تک سلولی به سربرد. از سال 1349 تا 1351 برنامه های تبلیغی مسجدالجواد را زیر نظر داشت و غالباً خود سخنران اصلی بود تا اینکه آن مسجد و به دنبال آن حسینیه ارشاد تعطیل گردید و بار دیگر استاد مطهری دستگیر و مدتی در بازداشت قرار گرفت. پس از آن استاد شهید سخنرانیهای خود را در مسجد جاوید و مسجد ارک و غیره ایراد می کرد. بعد از مدتی مسجد جاوید نیز تعطیل گردید. در حدود سال 1353 ممنوع المنبر گردید و این ممنوعیت تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت.
اما مهمترین خدمات استاد مطهری در طول حیات پر برکتش ارائه ایدئولوژی اصیل اسلامی از طریق درس و سخنرانی و تألیف کتاب است. این امر خصوصاً در سالهای 1351 تا 1357 به خاطر افزایش تبلیغات گروههای چپ و پدید آمدن گروههای مسلمان چپ زده و ظهور پدیده التقاط به اوج خود می رسد. گذشته از حضرت امام، استاد مطهری اولین شخصیتی است که به خطر سران سازمان موسوم به « مجاهدین خلق ایران » پی می برد و دیگران را از همکاری با این سازمان باز می دارد و حتی تغییر ایدئولوژی آنها را پیش بینی می نماید. در این سالها استاد شهید به توصیه حضرت امام مبنی بر تدریس در حوزه علمی قم هفته ای دو روز به قم عزیمت نموده و درسهای مهمی در آن حوزه القا می نماید و همزمان در تهران نیز درسهایی در منزل و غیره تدریس می کند. در سال 1355 به دنبال یک درگیری با یک استاد کمونیست دانشکده الهیات! زودتر از موعد مقرر بازنشسته می شود. همچنین در این سالها استاد شهید با همکاری تنی چند از شخصیتهای روحانی، «جامعه روحانیت مبارز تهران » را بنیان می گذارد بدان امید که روحانیت شهرستانها نیز به تدریج چنین سازمانی پیدا کند.
سلام و درود خدا بر روح پاک و مطهرش.
آیتالله شیخ احمد جنتی لادانی در سوم اسفندماه سال 1305 در روستای لادان از بلوک ماربین واقع در سه کیلومتری غرب اصفهان متولد شد. پدرش ملاهاشم لادانی از روحانیون بنام منطقه خود بود. شیخ احمد تنها فرزند خانواده بود اما با این حال خانواده او با مشکلات عدیده مالی مواجه بودند و زندگی به سختی می‌گذشت.
در زادگاه او مدرسه‌ای وجود نداشت، اینچنین بود که به مکتبخانه رفت و خود، اندکی از دروس جدید را خواند و بعد‌ها در قم، مقداری زبان انگلیسی فرا گرفت. او دور? ادبیات عرب و مقدمات سطح را تا سال 1324 در حوزه علمیه اصفهان خواند. دوران نوجوانی او با اختناق رضاخانی همراه بود. او درباره آن دوران می‌گوید: «حدود 15 سال از عمرم را در زمان اختناق رضاخانی گذراندم، زمانی که لباس روحانی ممنوع شد و حتی لباس‌های سنتی و عمامه‌ها را بر می‌داشتند، کلاه‌های نمدی را پاره می‌کردند، به قبا و عبا ایراد می‌گرفتند، کت و شلوار تا حدی اجباری شده بود، مخصوصا برای کارکنان دولت، کشف حجاب اجباری بود حتی در روستای ما زنان جرأت نداشتند با آن چادرهای محلی ضخیم به نام چاپپ بیرون بیایند... مدارس دینی بعضی تعطیل و بعضی تبدیل به دبستان و امثال آن شده بود، بعضی طلاب و روحانیون برای همین، تغییر هویت دادند و بعضی به عسرت گذراندند، مجالس روضه تعطیل شده بود، اندکی هم که مانده بودند احساس حقارت می‌کردند، امیدی به آینده نداشتند، مساجد خلوت شده بود؛ غرب، کعبه آمال شده بود، پیشرفت‌های علمی و صنعتی همه مردم را با احساس حقارت و غرب‌زدگی مواجه کرده بود، روزی را هم دیدم که نیروهای متفقین در شهر اصفهان کنترل شهر را به عهده گرفته بودند و سر چهارراه‌ها ایستاده بودند، هزار شکر که آن دوران و دوران پس از آن گذشت.»
او پس از تکمیل مقدمات و طی کردن برخی از دروس سطح، به حوزه علمیه قم رفت. با ورود به قم به تکمیل دروس دور? سطح پرداخت و در درس خارج بزرگانی همچون آیت‌الله‌العظمی بروجردی، آیت‌الله‌العظمی گلپایگانی و امام خمینی شرکت می‌کرد.
آیتالله جنتی در دوران تحصیل خود با افرادی چون شهید سعیدی، شیخ محسن حرم‌پناهی، شهید مفتح، سیدکرامت‌الله ملک‌‌حسینی، شیخ ابوالقاسم خزعلی و شیخ محمدعلی موحدی کرمانی به مباحثه درس می‌پرداخت و با بزرگانی چون شهید بهشتی، شهید قدوسی، آیتالله مصباح یزدی، آیتالله سبحانی، آیتالله مشکینی و آیتالله امینی هم رابط? دوستانه و مصاحبت داشت.
آیتالله جنتی پس از پایان تحصیلات مدت چهارده سال در مدرس? علمیه حقانی به تدریس دروس دور? مقدمات و سطح پرداخت و برخی از کتب حدیث از جمله «اثبات الهدایه»، «ایقاظ الهجعه»، «تحف‌العقول» و «المواعظ العددیه» را ترجمه کرد.
او در کنار فعالیت‌های علمی حضور پررنگی هم در فعالیت‌های سیاسی داشت. پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، در بسیاری از سخنرانی‌ها، اجتماعات عمومی و جلسات خصوصی به افشای رژیم پهلوی پرداخت. جنتی با عضویت در جامع? مدرسین حوزه علمیه قم، به برنامه‌ریزی هماهنگ برای برپایی راهپیمایی‌ها، نوشتن اعلامیه‌ها و ارتباط با دیگر مراکز مرتبط با نهضت امام خمینی ـ همانند جامعه روحانیت مبارز ـ می‌پرداخت.
او سه بار به زندان رفت و مجموعاً سه ماه زندانی شد و یک بار هم دستگیر و به مدت سه سال به اسدآباد همدان تبعید شد.
فعالیت‌های سیاسی او پس از انقلاب با قبول مسئولیت‌های گوناگون در نظام تازه ادامه یافت. نخستین مسؤولیت آیتالله جنتی پس از پیروزی انقلاب، قضاوت در دادگاه‌های انقلاب با حکم امام در استان‌های خوزستان و تهران بود.
از مسؤولیت‌های مهم آیتالله جنتی در سالهای بعد عضویت در شورای نگهبان قانون اساسی بود. او در طول عمر 32 ساله این نهاد تا امروز به عنوان عضو فقها و دبیر این شورا به فعالیت مشغول بوده است.
دبیری شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، ریاست سازمان تبلیغات اسلامی، نمایندگی امام و رهبری در اتحادی? انجمن‌های اسلامی دانش آموزان، عضویت در شورای نگهبان قانون اساسی با حکم امام و رهبری، دبیری شورای نگهبان قانون اساسی، امامت جمع? موقت قم، کرمانشاه و تهران، عضویت در شورای پشتیبانی جنگ، مدیریت در دادگاه‌های انقلاب اسلامی، نمایندگی مجلس خبرگان در دور? اول و دوم از استان خوزستان و در دور? سوم از استان تهران، عضویت در هیأت تحقیق مجلس خبرگان، عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی، عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی با حکم رهبری، عضویت در شورای عالی تبلیغات خارجی با حکم رهبری، مسوؤلیت ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر، عضویت در کمیسیون صدا و سیما به عنوان نائب رئیس از دیگر مسئولیت‌های او در سالهای پس از انقلاب است.
آیتالله احمد جنتی هم اکنون عضو فقها و دبیر شورای نگهبان و امام جمع? موقت تهران است و برخی دیگر از مسؤولیت‌های فوق را نیز به عهده دارد.
آیت الله سید محمد حسن مرعشی شوشتری به سال 1316 هجری شمسی در شهرستان شوشتر متولد شد.وی شاخه های علوم اسلامی را در سطوح مختلف از محضر عالمانی چون محمد حسن آل طیب ، سید محمد تقی حکیم ، علامه شیخ محمد تقی شوشتری و سید محمد جزایری فرا گرفت.
نبوغ و استعداد فوق العاده ، همت و تلاش کم نظیر و درک عالمان بزرگ از او فقیهی کم نظیر ارائه نمود. تواضع، مناعت طبع، بی توجهی به مناصب دنیوی، روشن بینی اجتماعی ، اجتهاد عمیق ، آفرینش ده‌ها اثر علمی و پژوهشی و تربیت ده‌ها اندیشمند از جمله ویژگی‌هایی است که موجب شده است تا از او به عنوان الگوی علمی و اخلاقی یاد نمایند. او با دانش گسترده و عمیق در زمینه فقه و حقوق و اصول فقه برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی نظریات و دیدگاه‌های خود را در مدرسه عالی شهید مطهری و دانشگاههای تهران ارائه می نمود.
دیدگاه‌های او در زمینه فقه جزایی از مهمترین منابع فقهی برای فقیهان و حقوقدانان به شمار می آید. آیت الله سید محمد حسن مرعشی شوشتری ( ره ) همگام با امام خمینی (ره) در انقلاب شکوهمند اسلامی ایران مشارکت نمود و با عمل به تکلیف اجتماعی خویش با حکم امام خمینی به عضویت شورای عالی قضایی منصوب شد. همچنین در انتخابات مجلس خبرگان با آرای مردم به عضویت در مجلس خبرگان درآمد.
عناوین برخی از آثار ایشان به شرح زیر است.
1- شرح کتاب الفیه بن مالک به زبان عربی در زمینه ادبیات عرب
2- شرح بر تلخیص مختصر المعانی به زبان عربی در زمینه ادبیات عرب
3- شرح بدایه الحکمه به زبان عربی در زمینه فلسفه
4- شرح نهایه الحکمه به زبان عربی در زمینه فلسفه
5- شرحی بر تهذیب المنطق تفتازانی به زبان فارسی در زمینه منطق
6- حاشیه بر رسائل شیخ مرتضی انصاری به زبان عربی در زمینه اصول فقه
7- حاشیه بر کفایه الاصول آخوند خراسانی به زبان عربی در زمینه اصول فقه
8- شرح بر تحفه القوامیه که فقه منظوم است
9- شرح بر تحفه الحکیم شیخ محمد حسین کمپانی در حکمت متعالیه
10-تعلیقه بر تمهید القواعد ابن ترکه
11-حاشیه التلخیص فی الاصول
12-شرحی بر حلقه سوم اصول فقه شهید صدر
13-نگارش یک دوره درس خارج اصول
14-شرح بر تعلیقات ابن سینا در فلسفه
15-شرحی بر قانون مجازات اسلامی
16-شرحی بر ارشاد الاذهان علامه حلی ( سبیل الرشاد الی شرح الارشاد )
17-ترجمه کتاب فلسفتنا شهید صدر
18-دیدگاه‌های نو در حقوق کیفری اسلام در دو مجلد به زبان فارسی
از آثار یاد شده برخی از آنها مانند " دیدگاه‌های نو در حقوق کیفری اسلام " در دو مجلد و " شرح ارشاد " در یک مجلد و " شرحی بر قانون مجازات اسلامی " در یک مجلد و " ترجمه فلسفتنا " در یک مجلد چاپ شده است. همچنین از این عالم بزرگوار فقید ده‌ها مقاله در مجلات علمی و پژوهشی کشور چاپ شده است.
