دوشنبه 92 بهمن 7 , ساعت 8:12 عصر
دوازدهم بهمن 1357 سیزدهم بهمن 1357
بازگشت پیروزمندانه‌ی امام خمینی(س) به میهن پس از سال‌ها تبعید دیدار گروه‌های مختلف مردم با امام خمینی(س)؛ ادامه‌ی درگیری‌های شدید در شهر‌های کشور
چهاردهم بهمن 1357 پانزدهم بهمن 1357
استعفای شهردار تهران و انتصاب دوباره‌ی او از سوی امام به همان سمت اعتصاب کارکنان نخست‌وزیری؛ بازداشت بسیاری از وزراء و کارمندان عالی‌رتبه دولت به جرم فساد مالی و سوءاستفاده از بیت‌المال توسط دولت بختیار
شانزدهم بهمن 1357 هفدهم بهمن 1357
انتخاب مهندس مهدی بازرگان به نخست‌وزیری دولت موقت از سوی امام‌خمینی‌(س) تظاهرات گسترده به حمایت از بازرگان در سطح کشور؛ حذف سوگند وفاداری به شاه از مراسم قسم سربازی؛ خروج ژنرال هایزر از ایران
هجدهم بهمن 1357 نوزدهم بهمن 1357
تجمع طرفداران بختیار در ورزشگاه امجدیه (شهید شیرودی)؛ آغاز کار «کانال تلویزیونی انقلاب» رژه‌ی عده‌ی زیادی از همافران و پرسنل نیروی هوایی در مقابل امام‌خمینی(س)
بیستم بهمن 1357 بیست و یکم بهمن 1357
اعلام سیاست‌ها و وظایف دولت موقت توسط مهندس مهدی بازرگان؛ درگیری شدید میان همافران و دانشجویان نیروی هوایی با افراد گارد جاویدان دست‌یابی مردم به اسلحه‌خانه نیروی هوایی و شدت یافتن درگیری مسلحانه مردم و نظامیان؛ انتشار متن فتوای امام مبنی بر باطل بودن قسم وفاداری ارتشیان به شاه؛ اعلام منع عبور و مرور از ساعت چهار و سی دقیقه عصر توسط ارتش شاه؛ انتشار حکم امام درباره‌ی ماندن مردم در خیابان‌ها؛ پیوستن نیروی دریایی و هوایی به مردم
بیست و دو بهمن 1357  
اعلام بی‌طرفی ارتش؛ سقوط حکومت 2500 ساله شاهنشاهی و پیروزی انقلاب اسلامی ایران  

چهارشنبه 92 بهمن 2 , ساعت 9:12 عصر
حدیث (1) امام على علیه السلام :

 أَکْلُ السَّفَرْجَلِ قُوَّةٌ لِلْقَلْبِ الضَّعِیفِ وَ هُوَ یُطَیِّبُ الْمَعِدَةَ وَ یُذَکِّی الْفُؤَادَ وَ یُشَجِّعُ الْجَبَانَ وَ یُحَسِّنُ الْوَلَد

 

خوردن به،قوه ای برای قلب ضعیف ، معده را پاک، ترسو را شجاع و فرزند را زیبا مى ‏کند.

تحف العقول ص 101

حدیث (2) امام صادق علیه السلام :

 لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی التُّفَّاحِ مَا دَاوَوْا مَرْضَاهُمْ إِلَّا بِهِ أَلَا وَ إِنَّهُ أَسْرَعُ شَیْ‏ءٍ مَنْفَعَةً لِلْفُؤَادِ خَاصَّةً وَ إِنَّهُ نَضُوحُه‏


اگر مردم مى دانستند چه خواصى در سیب وجود دارد، بیماران خود را تنها با آن درمان مى کردند. سیب از هر چیزى سریع تر به قلب فایده مى بخشد به ویژه آن که خوشبو کننده مى باشد.

طب الأئمه ص 135

حدیث (3) امام على علیه السلام :

الْعَسَلُ شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ لَا دَاءَ فِیهِ یُقِلُّ الْبَلْغَمَ وَ یَجْلُو الْقَلْب


عسل شفاى هر بیمارى اى است و هیچ بیمارى در آن نیست، بلغم را کم و قلب را جلا مى دهد.

مکارم الأخلاق ص 166

حدیث (4) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

یا عَلىُّ عَلَیکَ بِالعَدَسِ فَإِنَّهُ مُبارَکٌ مُقَدَّسٌ وَ هُوَ یُرِقُّ القَلبَ و َیُکثِرُ الدَّمعَةَ و َإِنَّهُ بارَکَ عَلَیهِ سَبعونَ نَبیّا؛


اى على تو را سفارش مى کنم به خوردن عدس، زیرا مبارک و پاک است، قلب را رقیق و اشک را زیاد مى کند و هفتاد پیامبر پیوسته از آن استفاده مى کردند.

وسایل الشیعه ج25، ص129، ح31414

حدیث (5) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

 نِعْمَ الطَّعَامُ الزَّیْتُ یُطَیِّبُ النَّکْهَةَ وَ یَذْهَبُ بِالْبَلْغَمِ وَ یُصَفِّی اللَّوْنَ وَ یَشُدُّ الْعَصَبَ وَ یَذْهَبُ بِالْوَصَبِ وَ یُطْفِئُ الْغَضَب


زیتون غذاى خوبى است، دهان را خوشبو مى کند، بلغم را از بین مى برد، چهره را باز، اعصاب را محکم مى کند و مرض را مى برد و خشم را خاموش مى کند.

مکارم الاخلاق ص 190

حدیث (6) امام رضا علیه السلام :

اَلتّینُ یَذهَبُ بِالبَخرِ و َیَشُدُّ العَظمَ و َیُنبِتُ الشَّعرَ و َیَذهَبُ بِالدّاءِ وَ لایُحتاجُ مَعَهُ إِلى دَواءٍ؛


انجیر بوى بد دهان را برطرف، استخوانها را محکم، رویش مو را زیاد، بیمارى را برطرف مى کند و با وجود آن احتیاجى به دارو نیست.

وسائل الشیعه ج25، ص170، ح31554

حدیث (7) امام صادق علیه السلام :

(سَمِعتُ أَبا عَبدِاللّه  علیه السلام یَقولُ فِى الغُبَیرا:) ِ إِنَّ لَحْمَهُ یُنْبِتُ اللَّحْمَ وَ عَظْمَهُ یُنْبِتُ الْعَظْمَ وَ جِلْدَهُ یُنْبِتُ الْجِلْدَ وَ مَعَ ذَلِکَ فَإِنَّهُ یُسَخِّنُ الْکُلْیَتَیْنِ وَ یَدْبُغُ الْمَعِدَةَ وَ هُوَ أَمَانٌ مِنَ الْبَوَاسِیرِ وَ التَّقْطِیرِ وَ یُقَوِّی السَّاقَیْنِ وَ یَقْمَعُ عِرْقَ الْجُذَام‏
 


از امام صادق علیه السلام درباره سنجد شنیدم که مى فرمودند: گوشت سنجد براى گوشت، هسته آن براى استخوان و پوست آن براى پوست مفید است و در عین حال کلیه ها را گرم، معده را ضدعفونى کرده و بازدارنده از بواسیر و تسلسل بول است. ساق پا را تقویت و جذام را از بدن ریشه کن مى کند.

کافى(ط- الاسلامیه) ج 6، ص 361، ح 1 - مکارم الاخلاق ص 176

حدیث (8) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

کُلُوا الثّومَ و َتَداوَوا بِهِ فَإِنَّ فیهِ شِفاءً مِن سَبعینَ داءً؛


سیر بخورید و با آن مداوا کنید، که هفتاد بیمارى را شفا مى دهد.

مکارم الاخلاق ص 182

حدیث (9) امام على علیه السلام :

کُلُوا التَّمْرَ فَإِنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنَ الْأَدْوَاء.


خرما بخورید که شفاى دردهاست
 

مکارم الاخلاق ص 168

حدیث (10) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

عَلَیْکُمْ بِالزَّبِیبِ فَإِنَّهُ یَکْشِفُ الْمِرَّةَ وَ یَذْهَبُ بِالْبَلْغَمِ وَ یَشُدُّ الْعَصَبَ وَ یَذْهَبُ بِالْإِعْیَاءِ وَ یُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ یُطَیِّبُ النَّفَسَ وَ یَذْهَبُ بِالْغَم‏


شما را سفارش مى کنم به خوردن مویز، زیرا صفرا را برطرف مى کند، بلغم را از بین مى برد، اعصاب را قوى، خستگى را دور،اخلاق را خوب مى کند، به روح آرامش مى بخشد و غم را مى برد.

خصال ص 344

حدیث (11) امام صادق علیه ‏السلام :

مَنْ اَکَلَ سَفَرجَلَةً عَلَى الرِّیقِ طابَ ماؤُهُ وَ حَسُنَ وَلَدُهُ ؛

هر کس ناشتا یک بِهْ بخورد ، نطفه ‏اش پاکیزه مى‏ شود و فرزندش نیکو مى‏ گردد .

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 357، ح 3

حدیث (12) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله :

 أَطْعِمُوا الْمَرْأَةَ فِی شَهْرِهَا الَّتِی تَلِدُ فِیهِ التَّمْرَ فَإِنَّ وَلَدَهَا یَکُونُ حَلِیماً نَقِیّا

به زن باردار در ماهی که در آن وضع حمل می‌کند، خرما بخورانید که فرزند او بردبار و پرهیزکار خواهد

مکارم الأخلاق ص 169

حدیث (13) پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و ‏آله :

ما مِن اِمْرَاَةٍ حامِلَةٍ اَکَلَتِ الْبِطِّیخَ اِلاّ یَکونُ مَولودُها حَسَنَ الْوَجْهِ وَ الْخُلُقِ ؛

هیچ زن باردارى نیست که خربزه بخورد ، مگر این که فرزندش زیبا و خوش اخلاق مى ‏گردد .

طب النبی ص 29

حدیث (14) امام على علیه ‏السلام :

کُلُوا التُّفّاحَ فَاِنَّهُ یَدْبَغُ المَعِدَةَ؛

سیب بخورید، چرا که معده را پاک مى‏ کند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 357، ح 11

حدیث (15) امام صادق علیه ‏السلام :

 الْکُمَّثْرَى یَدْبُغُ الْمَعِدَةَ وَ یُقَوِّیهَا هُوَ وَ السَّفَرْجَلُ سَوَاءٌ وَ هُوَ عَلَى الشِّبَعِ أَنْفَعُ مِنْهُ عَلَى الرِّیقِ وَ مَنْ أَصَابَهُ طَخَاءٌ «2» فَلْیَأْکُلْهُ یَعْنِی عَلَى الطَّعَامِ.

 

گلابى، معده را پاک و تقویت مى‏ کند و بِه هم مثل گلابى است. خوردنش روى غذا سودمندتر است تا ناشتا. هر کس احساس سنگینى مى‏ کند، آن را روى غذا بخورد.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 358، ح 2

حدیث (16) امام صادق علیه ‏السلام :

کُلُوا الرُّمَّانَ بِشَحْمِهِ فَإِنَّهُ یَدْبُغُ الْمَعِدَةَ وَ یَزِیدُ فِی الذِّهْن‏

 

انار را با پیه‏ اش بخورید، چرا که معده را پاک مى‏ کند و مایه رشد ذهن مى ‏شود.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 354، ح 12

حدیث (17) امام صادق علیه ‏السلام :

اَکْلُ الباقِلّى یُمَخِّخُ السّاقَینِ وَ یَزیدُ فِى الدِّماغِ وَ یُوَلِّدُ الدَّمَ الطَّرىَّ؛

 

خوردن باقلا، مایه تقویت مغز استخوان‏هاى ساق پا مى‏ شود، توان مغز را افزون مى‏ سازد و خون تازه تولید مى ‏کند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 344، ح 1

حدیث (18) پیامبر صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله :

عَلَیْکُمْ بِالدُّبّاءِ فَاِنَّهُ یُذَکِّى الْعَقْلَ وَ یَزیدُ فِى الدِّماغِ؛

 

کدو بخورید، چرا که عقل را تیز و (کارآیى) مغز را زیاد مى ‏کند.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 63، ص 229

حدیث (19) پیامبر صلى‏ الله‏ علیه ‏و ‏آله :

 الْکَرَفْسُ بَقْلَةُ الْأَنْبِیَاءِ وَ یُذْکَرُ أَنَّ طَعَامَ الْخَضِرِ وَ إِلْیَاسَ الْکَرَفْسُ وَ الْکَمْأَة

 

 مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ج‏16، ص 420 ،ح20406

حدیث (20) امام صادق علیه ‏السلام :

 أَطْعِمُوا الْمَبْطُونَ خُبْزَ الْأَرُزِّ فَمَا دَخَلَ جَوْفَ الْمَبْطُونِ شَیْ‏ءٌ أَنْفَعُ مِنْهُ أَمَا إِنَّهُ یَدْبُغُ الْمَعِدَةَ وَ یَسُلُّ الدَّاءَ سَلًّا

 

به کسى که دل درد (اسهال)، دارد نان برنجى بدهید، چرا که براى دل درد چیزى مفیدتر از آن نیست. بدانید که آن، معده را پاک و درد را کاملاً آرام مى ‏کند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 305، ح 2

حدیث (21) امام على علیه ‏السلام :

نِعْمَ الاِدامُ اَلْخَلُّ یَکْسِرُ الْمِرَّةَ وَ یَطْفِئُ الصَّفْراءَ وَ یُحْیِى الْقَلْبَ؛

 

سرکه، خوب خورشتى است، زرداب را مى‏ شکند، صفرا را فرو مى‏ نشاند و قلب را زنده مى ‏کند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 329، ح 7

حدیث (22) امام صادق علیه ‏السلام :

اَلْبَصَلُ یَذْهَبُ بِالنَّصَبِ وَ یَشُدُّ الْعَصَبَ وَ یَزیدُ فِى الْخُطى وَ یَزیدُ فِى الْماءِ وَ یَذْهَبُ بِالحُمَّى؛

 

پیاز، خستگى را مى‏ برد، اعصاب را قوى مى‏ کند، قدم‏ها را چاپک و نیروى جنسى را زیاد مى ‏کند و تب را مى ‏برد.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 374، ح 2

حدیث (23) امام صادق علیه ‏السلام :

نِعْمَ الاِدامَ السَّمْنُ وَ اِنّى لاَکْرَهُهُ لِلشَّیْخِ؛

 

روغن حیوانى، خوب خورشتى است، ولى من آن را براى پیر، خوشایند نمى‏ دانم.

دعوات(راوندی) ص 152، ح 408

حدیث (24) امام على علیه ‏السلام :

 أَکْلُ الْجَوْزِ فِی شِدَّةِ الْحَرِّ یُهَیِّجُ الْحَرَّ فِی الْجَوْفِ وَ یُهَیِّجُ الْقُرُوحَ عَلَى الْجَسَدِ وَ أَکْلُهُ فِی الشِّتَاءِ یُسَخِّنُ الْکُلْیَتَیْنِ وَ یَدْفَعُ الْبَرْدَ.

 

خوردن گردو در گرماى شدید، حرارت بدن و زخم‏هاى تن را تحریک مى ‏کند، امّا خوردن آن در زمستان، کلیه ‏ها را گرم مى‏ کند و سرما را دفع مى ‏کند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 340، ح 1

حدیث (25) امام کاظم علیه ‏السلام :

عَلَیْکَ بِاللِّفْتِ فَکُلهُ ـ یَعْنى اَلسَّلجَمَ ـ فَاِنَّهُ لَیْسَ مِنْ اَحَدٍ اِلاّ وَ لَهُ عِرْقٌ مِنَ الْجُذامِ، وَ اللِّفْتُ یُذیبُهُ؛

 

شلغم بخور، زیرا هیچ کس نیست که در او رگى از جذام نباشد، و شلغم این رگ را مى‏ سوزاند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6 ، ص 372، ح 1

حدیث (26) امام على علیه‏ السلام :

 ادَّهِنُوا بِالزَّیْتِ وَ أْتَدِمُوا بِهِ فَإِنَّهُ دُهْنَةُ الْأَخْیَارِ وَ إِدَامُ الْمُصْطَفَیْنَ مُسِحَتْ بِالْقُدْسِ مَرَّتَیْنِ بُورِکَتْ مُقْبِلَةً وَ بُورِکَتْ مُدْبِرَةً لَا یَضُرُّ مَعَهَا دَاء

 

با روغن زیتون، بدن را چرب کنید و با آن خورش درست کنید، چرا که روغن زیتون، روغن نیکان و خورشِ برگزیدگان است، دوبار به آن تقدس داده شده و در آن، چه در آغاز فصلش و چه در پایان آن، برکت نهاده شده است و با وجود آن، هیچ بیمارى ‏اى زیان نمى ‏رساند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 331، ح 4

حدیث (27) پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و ‏آله :

مَنْ تَرَکَ اللَّحْمَ اَرْبَعینَ صَباحا ساءَ خُلُقُهُ.

 

هر کس چهل روز گوشت نخورد، بد اخلاق مى‏ شود.

بحار الانوار (ط-بیروت)ج59 ، ص293

 

مَنْ اَکَلَ اللَّحْمَ اَرْبَعینَ صَباحا، قَسا قَلْبُهُ؛

 

هر کس چهل روز گوشت بخورد، سنگ‏دل مى‏ شود.

بحار الانوار (ط-بیروت)ج59 ، ص294

حدیث (28) امام صادق علیه ‏السلام :

سُئِلَ اَبو عَبْدِاللّه‏ِ علیه‏السلام عَنِ الکُرّاثِ، فَقالَ: کُلْهُ، فَاِنَّ فیهِ اَرْبَعَ خِصالٍ: یُطَیِّبُ النَّکْهَةَ وَ یَطْرُدُ الرِّیاحَ وَ یَقْطَعُ البَواسیرَ وَ هُوَ اَمانٌ مِنَ الْجُذامِ لِمَنْ اَدْمَنَ عَلَیْهِ؛

 

از امام صادق علیه ‏السلام درباره تره پرسیدند، فرمودند: آن را بخورید، چرا که در آن، چهار ویژگى است: دهان را خوشبو مى ‏کند، بادها را از بدن مى‏ برد، بواسیر را ریشه کن مى‏ کند، و براى کسى که پیوسته بخورد، مایه ایمنى از جذام است.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 365، ح 4

حدیث (29) امام رضا علیه ‏السلام :

کَثْرَةُ اَکْلِ الْبَیْضِ وَ اِدْمانُهُ یورِثُ الطُّحالَ وَ ریاحا فى رَأسِ الْمَعِدَةِ وَ الامْتِلاءُ مِنَ الْبَیْضِ الْمَسْلوقِ یورِثُ الرَّبوَ وَ الاْبْتِهارَ؛

 

زیاد خوردن تخم مرغ و معتاد شدن به آن، بیمارى ورم طحال مى‏ آورد و ایجاد کننده بادهایى در سرِ معده است و زیاد خوردن تخم‏ مرغ آب پز، نفَس تنگى و نفَس بریدگى مى‏ آورد.

طب الرضا ص28 - شبیه این حدیث در بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 59، ص 321

حدیث (30) امام رضا علیه ‏السلام :

یَنْبَغى اَنْ تَحْذَرَ...  أَنْ تَجْمَعَ فِی جَوْفِکَ الْبَیْضَ وَ السَّمَکَ فِی حَالٍ وَاحِدَةٍ فَإِنَّهُمَا إِذَا اجْتَمَعَا وَلَدَا الْقُولَنْجَ وَ رِیَاحَ الْبَوَاسِیرِ وَ وَجَعَ الْأَضْرَاس‏

بپرهیز از این که... تخم ‏مرغ و ماهى را هم‏زمان بِخورى، چرا که هرگاه این دو با یکدیگر خورده شوند، قولنج، باد بواسیر و دندان درد مى‏ آورند.

طب الرضا ص63

حدیث (31) پیامبر صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله :

کُلِ الخَسَّ، فَاِنَّهُ یورِثُ النُّعاسَ وَ یَهْضِمُ الطَّعامَ؛

 

کاهو بخورید، چرا که خواب‏ آور است و غذا را هضم مى‏ کند.

مکارم الاخلاق ص 183

حدیث (32) امام رضا علیه ‏السلام :

 لِبَعْضِ قَهارِمَتِهِ : اِسْتَـکْثِروا لَنا مِنَ الباذَنـْجانِ، فَاِنَّهُ حارٌّ فى وَقْتِ الْبَرْدِ، بارِدٌ فى وَقْتِ الْحَرِّ، مُعْتَدِلٌ فِى الاوقاتِ کُلِّها جَیِّدٌ فى کُلِّ حالٍ؛

 

به یکى از پیشکاران خود : براى ما، بادمجان زیاد تهیه کنید، چرا که در هنگام سرما، گرم و در هنگام گرما، سرد است، در همه اوقات، معتدل و در هر حال، خوب است.

طب الائمة ص 139

حدیث (33) امام صادق علیه ‏السلام :

اَلْجَزَرُ اَمانٌ مِنَ القُولَنْجِ وَ الْبَواسیرِ وَ یُعینُ عَلَى الجِماعِ؛

 

هویج، مایه ایمنى از قولنج و بواسیر است و آمیزش جنسى را تقویت مى‏ کند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6 ، ص 372، ح 2

حدیث (34) پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و ‏آله :

یا عَلىُّ اِفْتَتِحْ طَعامَکَ بِالْمِلْحِ، فَاِنَّ فیهِ شِفاءً مِنْ سَبْعینَ داءً مِنهَا: الجُنونُ وَ الْجُذامُ وَ الْبَرَصُ وَ وَجَعُ الْحَلْقِ وَ الاْضراسِ وَ وَجَعُ الْبَطْنِ ؛

 

اى على! غذاى خود را با نمک آغاز کن، چرا که در نمک درمان هفتاد درد است؛ دیوانگى، خوره، پیسى، گلودرد، دندان درد و دل درد، از جمله این دردهاست.

وسائل الشیعة ج 24، ص 406، ح 30906

حدیث (35) امام صادق علیه ‏السلام :

نِعْمَ اللُّقْمَةُ الْجُبْنُ، تُعْذِبُ الْـفَمَ وَ تُطَیِّبُ النَّـکْهَةَ وَ تَهْضِمُ ما قَبْلَهُ وَ تُشَهِّى الطَّعامَ؛

 

چه خوب لقمه‏اى است پنیر، دهان را تر و تازه و خوشبو مى ‏کند، غذاى قبلى را هضم و غذا را مطبوع مى ‏سازد.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 63، ص 105، ح 11

حدیث (36) امام صادق علیه ‏السلام :

 سَاَ لَهُ رَجُلٌ عَنِ الْجُبْنِ... فَقالَ لى: هُوَ ضارٌّ بِالْغَداةِ نافِعٌ بِالْعَشىِّ ِّ وَ یَزِیدُ فِی مَاءِ الظَّهْر

 

مردى درباره پنیر از امام صادق علیه‏ السلام پرسید... امام فرمودند: خوردن پنیر، صبحگاهان مضرّ است و شامگاهان مفید و آب کمر را زیاد می کند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 340، ح 3

حدیث (37) امام صادق علیه ‏السلام :

شَکا ذَریحٌ المُحارِبىُّ قَراقِرَ فى بَطْنِهِ اِلى اَبى عَبْدِاللّه‏ِ علیه‏ السلام فَقالَ: اَ توجِعُکَ؟ قالَ: نَعَمْ. قالَ: ما یَمْنَعُکَ مِنَ الحَبَّةِ السَّوداءِ وَ الْعَسَلِ لَها؛

 

ذریح محاربى، به امام صادق علیه ‏السلام گفت که شکم او غُرغُر مى ‏کند. امام پرسیدند: آیا درد هم دارد؟ گفت: آرى. امام فرمودند: چرا براى درمان آن از سیاه‏دانه و عسل استفاده نمى‏ کنى؟

طب الائمة ص 100

حدیث (38) امام صادق علیه ‏السلام :

اَلْحَوکُ بَقْلَةُ الأَنْبیاءِ، اَما اِنَّ فیهِ ثَمانَ خِصالٍ: یُمْرِئُ وَ یَفْتَحُ السُّدَدَ وَ یُطَیِّبُ الجُشاءَ وَ یُطَیِّبُ النَّـکْهَةَ وَ یُشَهِّى الطَّعامَ وَ یَسُلُّ الدّاءَ وَ هُوَ أمانٌ مِنَ الجُذامِ وَ إذا اسْتَقَـرَّ فى جَوْفِ الإنسانِ قَمَعَ الدّاءَ کُلَّهُ؛

 

امام صادق علیه ‏السلام : ریحان، سبزى انبیاست و در آن هشت خاصیت است: هضم کننده است، رگ‏ها و مجارى را باز مى ‏کند، بازدم را خوشبو مى ‏سازد، بدن را بوى خوش مى ‏بخشد، اشتها آور است، درد را از بدن بیرون مى‏ برد، از جذام در امان مى‏ دارد و چون وارد معده شود درد را به‏ کلّى از بین مى ‏برد.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 364، ح 4

حدیث (39) امام رضا علیه ‏السلام :

 اَلْحِمَّصُ جَیِّدٌ لِوَجَعِ الظَّهْرِ؛

 

نخود براى کمر درد مفید است.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 343، ح 4

حدیث (40) امام صادق علیه ‏السلام :

اَلْفُجُلُ اَصْلُهُ یَقْطَعُ الْبَلْغَمَ وَ لُـبُّهُ یَهْضِمُ وَ وَرَقُه ُیَحْدِرُ البَولَ حَدرا؛

 

تُرب، ساقه ‏اش بلغم را از بین مى ‏برد، خودش غذا را هضم مى‏ کند و برگش به دفع کامل ادرار کمک مى‏ کند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 371، ح 2

حدیث (41) امام صادق علیه‏ السلام :

لَوْ عَلِمَ اللّه‏ُ فى شَىْ‏ءٍ شِفاءً اَکْثَرَ مِنَ الشَّعیرِ ما جَعَلَهُ غِذاءَ الاَنْبیاءِ علیهم ‏السلام ؛

 

اگر خداوند در چیزى بیشتر از جو شفادهندگى مى‏ دید، آن را خوراک پیامبران قرار نمى‏ داد.

مکارم الاخلاق ص 154

حدیث (42) امام صادق علیه ‏السلام :

عَنْ اَبى الْحَسَنِ الاصبهانى: کُنْتُ عِنْدَ اَبى عَبْدِاللّه‏ِ علیه ‏السلام فَقالَ لَهُ رَجُلٌ وَ اَنـَا اَسْمَعُ: جُعِلْتُ فِداکَ! اِنّى اَجِدُ الضَّعْفَ فى بَدَنى. فَقال لَهُ: عَلَیْکَ بِاللَّبَنِ، فَاِنَّهُ یُنْبِتُ اللَّحْمَ وَ یَشُدُّ الْعَظْمَ؛

 

ابوالحسن اصفهانى : نزد امام صادق علیه ‏السلام بودم. شنیدم، مردى به ایشان گفت: فدایت شوم! در بدنم احساس ضعف مى ‏کنم. امام علیه ‏السلام به او فرموند: شیربخور، چرا که گوشت مى ‏رویاند و استخوان را محکم مى‏ کند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 336، ح 7

حدیث (43) امام صادق علیه‏ السلام :

شَکَا نَبِیٌّ مِنَ الْأَنْبِیَاءِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الْغَمَّ فَأَمَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِأَکْلِ الْعِنَبِ.

 

پیامبرى از پیامبران به درگاه خداوند عزوجل از غم و اندوه شکایت نمود. خداوند عزوجل او را به خوردن انگور، امر فرمود.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 351، ح 4

حدیث (44) پیامبر صلى‏ الله‏ علیه ‏و ‏آله :

عَلَیْکُمْ بِاللُّبَانِ فَإِنَّهُ یَمْسَحُ الْحَرَّ مِنَ الْقَلْبِ کَمَا یَمْسَحُ الْإِصْبَعُ الْعَرَقَ عَنِ الْجَبِینِ وَ یَشُدُّ الظَّهْرَ وَ یَزِیدُ فِی الْعَقْلِ وَ یُذَکِّی الذِّهْنَ وَ یَجْلُو الْبَصَرَ وَ یُذْهِبُ النِّسْیَانَ.

 

کندر بخورید؛ زیرا همان‏طور که انگشت، عرق را از پیشانى پاک مى‏ کند، کندر هم سوزش قلب را مى ‏برد و کمر را محکم و عقل را زیاد مى‏ کند و ذهن را ذکاوت و چشم را جلا مى ‏بخشد و فراموشى را از میان مى‏ برد.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج 59 ،ص294

حدیث (45) پیامبر صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله :

عَلَیْکُمْ بِالبِطّیخِ، فَاِنَّ فیهِ عَشْرَ خِصالٍ: هُوَ طَعامٌ وَ شَرابٌ وَ اُشْنانٌ وَ رَیحانٌ وَ یَغْسِلُ الْمَثانَةَ وَ یَغْسِلُ الْبَطْنَ وَ یَکْثِرُ ماءَ الظَّهْرِ وَ یَزیدُ فِى الْجماعِ وَ یَقْطَعُ البُرودَةَ وَ یُنَقِّى الْبَشَرَةَ ؛

 

خربزه بخورید، چرا که ده خاصیت دارد:غذاست، آب است، شستشو دهنده و خوش‏بو کننده است، مثانه را مى‏شوید، آب کمر را زیاد مى‏کند، بر نیروى هم‏بسترى مى ‏افزاید، سردى مزاج را مى‏بَرَد و پوست را شاداب مى‏کند.

 مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ج‏16، ص 411 ،ح 20373

حدیث (46) پیامبر صلى‏ الله‏ علیه ‏و ‏آله :

کُلُوا التّینَ الرَّطْبَ وَ الْیابِسَ فَاِنَّهُ یَزیدُ فِى الجِماعِ وَ یَقْطَعُ الْبَواسیرَ وَ یَنْفَعُ مِنَ النِّقْرِسِ ,والاِبرِدَةِ؛

 

انجیر تازه و خشک بخورید، چرا که قدرت هم‏بسترى را زیاد، بواسیر را ریشه کن مى‏کند و براى نِقرِس و سردى مزاج مفید است.

مکارم الاخلاق ص 174


پنج شنبه 92 دی 19 , ساعت 6:21 عصر

 

 

تبیان زنجان 

شهادت، عشق است

فرزند غایبش را سر سلامت بگویید و باران اشکتان را در بی ‏شکیبی انتظار، بهانه سازید . .

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

امروز عسگری به جهان دیده بسته است / قلب جهان و قطب زمان دلشکسته است

آن حجت خدای، ز بیداد معتمد / پیوند زندگانی اش از هم گسسته است

.: شهادت یازدهمین امام شیعیان و نشستن گرد یتیمی

بر چهره ی مولایمان صاحب الزمان، تسلیت باد . . .

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

فاطمه امشب به سامرّا عزا برپا کند / دیده را یاد امام عسگری دریا کند

ای خوش آن چشمی که امشب با امام عصر خود / خون دل جاری به رخ در مرگ آم مولا کند

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

نه همین جای تو در سامره تنها باشد / که به دلهای محبان تو جای تو بود

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

داغ امام عسگری دلـهـا شکستـه / در ماتم بابای خود مهدی نشسته

گرد مصیبت چهره ی عالم گرفته / زهرا ز داغ لاله اش ماتم گرفته . . .

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

یا امام حسن عسگری

دیده گریان نشود روز جزا در محشر / هر که گریان به جهان بهر عزای تو بود . . .

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

شیعیان بر سر زنید، شد عزای دیگری / کشته ی زهر جفا شد امام عسگری

از جفای معتمد، پر زخون دل ها شده / در عزای عسگری، سامره غوغا شده

خدایا به حق یازدهمین امام مظلوم شیعیان فرج فرزند غائب غریبش را نزدیک بگردان

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

از زهر کینه کشتند امام عسگری را / از نو خزان نمودند، گلزار حیدری را . . .

زهرا زند به سینه، دنبال آن جنازه / بعد از مه صفر شد، داغش دوباره تازه

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

امشب که زمین و آسمان می گرید / از ماتم عسگری جهان می گرید

جا دارد اگر شیعه خون گریه کند / چون مهدی صاحب الزمان می گرید

سالروز پرپر شدن یازدهمین گل بوستان امامت و ولایت، تسلیت باد. . .

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

امام حسن عسگری (ع) :

کسى که “پارسایى” خوى او، و “بخشندگى” طبیعت او

و “بردبارى” خصلت او باشد دوستانش بسیار شوند. . .

شهادتش تسلیت، التماس دعا

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

هشدار که ماتم عظیم است امروز / دلها همه با غصه ندیم است امروز

بر صاحب عصر تسلیت باید داد / کان درّ گرانمایه یتیم است امروز . . .

التماس دعا

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

امشب که زمین و آسمان می گرید

از ماتم عسگری جهان می گرید

جا دارد اگر شیعه خون گریه کند

چون مهدی صاحب الزمان می گرید

سالروز پرپر شدن یازدهمین گل بوستان امامت و ولایت، تسلیت باد

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦پیامک شهادت امام حسن عسگری♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری

امام حسن عسگری (ع)

کسى که پارسایى خوى او و بخشندگى طبیعت او

و بردبارى خصلت او باشد دوستانش بسیار شوند

منبع:smsja.ir

 


گردآوری:گروه سرگرمی سایت تبیان زنجان
http://www.tebyan-zn.ir/entert.html 

پی نوشت :

اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری/اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری/اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری/اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری/اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری/اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری/اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری/اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری/اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری/اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری/اس ام اس شهادت/پیامک تسلیت/smsشهادت امام عسگری/

    

پنج شنبه 92 دی 19 , ساعت 6:13 عصر


نام: حسن

کنیه: ابو محمد

لقبها:

ابن الرضا علیه السلام ، عسکری، صامت، هادی، رفیق، زکی، تقی و خالص .

 پدر بزرگوارش امام هادی(علیه السلام) که هنگام تولد ایشان، شانزده سال و چند ماه داشت.

مادرش کنیزی صالحه و دانشمند به نام سوسن یا حدیثه یا سلیل بود.

اولاد آن حضرت‏امام عسکری (ع) تنها یک فرزند داشت که هم نام و هم کنیه رسول خدا (ص) است. او همان حجت منتظر است.

تولد:

 تولدشان به اختلاف روایات در ماه ربیع الاول یا ربیع الآخر سال 231 یا 232 ه.ق. و بنا به اکثر روایات در مدینه اتفاق افتاده است. (عده ای ولادت ایشان را در سامرا دانسته‏اند ولی صحیح نیست.)

امامت:

 22 یا 23 سال داشت که به امامت رسید (254 ه.ق.)

شهادت:

در هشتم ربیع الاول سال 260 ه.ق. در حدود 28 یا 29 سالگی به شهادت رسید

محل دفن:

در خانه خود و جوار قبر پدر خویش در سامرا به خاک سپرده شد.

مدت کوتاه حیات امام به سه دوره تقسیم می‏گردد:

تا چهار سال و چند ماهگی(و به قولی تا 13 سالگی)از عمر شریفشان در مدینه بودند،

تا 23 سالگی به همراه پدر بزرگوارشان در سامرا می‏زیستند و پس از شهادت پدر نیز تا 29 سالگی (یعنی شش سال و اندی پس از پدر) در سامرا،  ولایت بر امور و پیشوایی شیعیان را بر عهده داشته است.

 با آنکه بسیار جوان بود بزرگان قریش و علمای زمان را تحت تأثیر خود قرار می‏داد. دوست و دشمن به برتری او در علم و حلم و جود و زهد و تقوی و سایر مکارم اخلاق اذعان داشتند.

لازم به ذکر است که امام هادی(علیه السلام)پسر دیگری به نام ابو جعفر محمد داشت که بین مردم مشهور بود که ایشان به امامت خواهند رسید وی نیز جوانی با ورع و پارسا،  دارای جلالت قدر و مورد احترام اصحاب پدر بود. اما این پسر در زمان حیات امام از دنیا رفت و بعضی از شیعیان از این بابت نگران شدند.

ابو هاشم داود بن قاسم جعفری گوید من در این اندیشه بودم که امام هادی فرمود خداوند ابو محمد را امام قرار داد همچنانکه درباره اسماعیل فرزند امام صادق(علیه السلام ) و امام کاظم(علیه السلام)چنین شد.

مزار محمد بن علی در یک فرسخی سامرا زیارتگاه مسلمین است (معروف به امامزاده سید محمد در نزدیکی شهر بلد) و پس از مرگ نیز کرامات و خوارق عاداتی به او نسبت می‏دهند. اعراب برای او معجزاتی قائل هستند و سوگند دروغ به او یاد نمی‏کنند.

 امام دهم برادری داشتند به نام جعفر که نزد شیعیان به لقب کذاب معروف شد  و او بعد از شهادت امام هادی علیه السلام مدعی امامت شد و شروع به کارشکنی و توطئه‏گری و فتنه‏انگیزی بسیار نمود.

بعد از رحلت حضرت امام حسن عسکری(علیه السلام) هم مجدداً ادعای امامت کرد و منکر وجود امام غایب(عج)شد.

ابو الادیان می گوید: من خادم امام عسکری(ع) بودم و نامه های ایشان را به شهرهای دیگر می‏بردم و جواب می‏آوردم. هنگام شهادت ایشان هم نزدشان رفتم نامه‏هایی را که نوشته بود به من داد و فرمود به مداین ببرم. من رفتم و بعد از پانزده روز برگشتم اما دیدم بانگ زاری و شیون از خانه امام بلند است و جعفر بن علی(جعفرکذاب) بر در خانه ایستاده به عزاداران خوش آمد می گوید. با خود گفتم اگر این مرد امام شده باشد کار امامت دگرگون خواهد شد. در این اثنا خادمی آمد و به جعفر گفت کار تکفین تمام شد بیا بر جنازه برادرت نماز بگزار. جعفر و همه حاضران به داخل خانه رفتند. من هم رفتم و امام را کفن شده دیدم. جعفر جلو رفت تا در نماز امامت کند اما وقتی خواست تکبیر بگوید ناگهان کودکی با چهره‏ای گندمگون و مویی کوتاه و مجعد و دندانهایی که بینشان گشادگی بود پیش آمد و ردای جعفر را کشیده گفت: ای عمو عقب برو! من برای نماز بر پدرم از تو شایسته‏ترم.

جعفر در حالیکه رنگش از خشم تیره شد عقب رفت و آن کودک بر جنازه امام نماز گزارد. او مهدی موعود امام دوازدهم(عج)بود.

تألیفات

 از تألیفات امام عسکری(ع)تفسیر قرآن(تهران 1268 و 1315 ه.ق.)که منسوب به امام است از همه معروفتر است. عده‏ای از بزرگان علمای شیعه این تفسیر را تأیید نموده و آن را از تفسیرهای منسوب به امام صادق(ع) و امام هادی(ع) مستندتر دانسته‏اند.

 دیگر از آثار امام(ع)نامه‏ای است که به اسحاق بن اسماعیل نیشابوری نوشته‏اند.

دیگر مجموعه حکم و مواعظ و کلمات قصار امام است که در کتب تاریخ و حدیث ثبت است.

اثر دیگر منسوب به امام رسالة المنقبه در مسائل حلال و حرام است که ابن شهر آشوب در کتاب مناقب از آن سخن گفته است.

در همین کتاب به نقل از خیبری در مکاتبات الرجال قطعه‏ای از احکام دین منسوب به امام هادی و امام عسکری(ع)منقول است.

به علاوه احادیث و ادعیه بسیار از آن حضرت روایت شده است.

مناقب و فضایل و معجزات آن حضرت‏

احمد بن عبید الله بن خاقان، چنان که خواهد آمد، درباره امام حسن عسکری (ع) گفته است:

در سر من رای، هیچ یک از علویان را ندیدم و نشناختم که بمانند حسن بن علی بن محمد بن رضا (ع) باشد. و در آرامش و وقار و پارسایی و نجابت و بزرگواری در نزد خاندانش و سلطان و تمام بنی هاشم نام کسی را بهتر از او نشنیدم. آنان وی را بر سالخوردگان خود مقدم می‏داشتند و نیز همواره بر امیران و وزیران و نویسندگان مردم عامی و معمولی مقدم داشته می‏شد. از هیچ یک از بنی هاشم و نیز امیران و نویسندگان و قاضیان و فقیهان و سایر مردمان درباره وی نپرسیدم جز آن که پی بردم آن حضرت در نزد مردم در غایت تجلیل و تعظیم و در جایگاهی والا قرار دارد و همه درباره او به نیکی یاد می‏کنند و او را بر اهل بیت و مشایخش مقدم می‏دارند. هیچ کس از دوستان و دشمنان آن حضرت را ندیدم جز آن که به نیکویی درباره آن حضرت سخن می‏گفتند و او را می‏ستودند.

همچنین پدر احمد بن عبید الله در این باره گوید: اگر خلافت از خاندان بنی عباس بیرون شود هیچ کس از بنی هاشم را سزاوار خلافت نیست مگر حسن عسکری (ع). زیرا او با فضل و دانش و پارسایی و خویشتن‏داری و زهد و عبادت و اخلاق پسندیده و نیکوییهایش استحقاق تصدی مقام خلافت را داراست.

کرم و سخاوتمندی:

علی بن ابراهیم بن موسی بن جعفر به پسرش محمد گفت: با ما همراه شو تا به سوی این مرد یعنی ابو محمد (ع) روانه شویم. که از بخشندگی و سخاوت آن حضرت بسیار یاد می‏شود. امام عسکری (ع) هم به آن دو هشتصد درهم بخشید.

شیخ طوسی در الغیبة به سند خود از ابو هاشم جعفری در ضمن حدیثی نقل کرده است که گفت: تنگدست شده بودم و می‏خواستم چند دینار از ابو محمد (ع) طلب کنم اما شرم داشتم. چون به خانه‏ام رسیدم صد دینار برایم فرستاده شد و این پیغام نیز همراه آن نوشته شده بود که اگر حاجتی داشتی شرم مکن و بیم نداشته باش و طلب کن که آنچه دوست داری خواهی دید ان شاء الله.

همچنین در کتاب الغیبة از محمد بن علی از فرزندان عباس بن عبد المطلب روایت شده است که گفت: برای دیدن ابو محمد (ع) بر سر راه نشسته بودم. چون آن حضرت بر من گذشت حاجت خود را به او گفتم و برایش سوگند یاد کردم که حتی یک درهم نیز ندارم و چاشتی و شامی هم ندارم. امام (ع) فرمود: به دروغ بر خداوند سوگند می‏خوری اما این سخن من باعث نمی‏شود که به تو چیزی نبخشم. ای غلام آنچه با توست به وی ببخش.

سپس غلامش به من یک صد دینار بخشید.

حمیری نیز در الدلائل از ابو یوسف شاعر متوکل نقل کرده است که گفت: تازه صاحب پسری شده بودم و دستم تنگ بود. پس کاغذی به عده‏ای نوشتم و از آنان یاری خواستم. اما از آنان نا امید شدم و به خود گفتم: یک بار به دور خانه می‏گردم و آنگاه به سوی در آن می‏روم.

در این هنگام ابو حمزه در حالی که کیسه سیاهی به دست داشت که در آن چهار صد درهم بود بیرون آمد و گفت: مولایم به تو فرمود: این مبلغ را برای آن کودک نو رسیده صرف کن. خداوند در آن کودک برای تو برکت قرار دهد.

شیخ طوسی در کتاب الغیبة به سند خود از ابو جعفر عمری نقل کرده است که:

ابو طاهر بن بلبل حج گزارد. پس به علی بن جعفر حمانی، که انفاقهای بسیار می‏کرد، نگریست. چون از حج بازگشت این مطلب را به ابو محمد (ع) گزارش داد. امام نیز در همان نامه پاسخ داد: ما به او دستور یک صد هزار دینار داده بودیم سپس به مثل همان دستور دادیم اما وی نپذیرفت ...

شکوه و عظمت در دل مردم: کلینی در کافی به سند خود از محمد بن اسماعیل بن ابراهیم بن موسی بن جعفر نقل کرده است که گفت: هنگامی که ابو محمد (ع) در زندان بود، عباسیون و صالح بن علی و دیگرانی که از ناحیه اهل بیت منحرف بودند نزد صالح رفتند و به او گفتند: بر امام سخت‏گیر و او را راحت مگذار. صالح گفت: چه کنم؟ دو نفر از نانجیب‏ترین مردانی را که می‏توانستم پیدا کنم، بر او گماشتم. آن دو نفر از نظر عبادت و نماز و روزه خیلی کوشا شدند. سپس آنان را احضار کرده پرسیدم: در آن مرد چه دیدید؟

گفتند: چه می‏توانیم گفت درباره مردی که روز را روزه می‏گیرد و شب را تماما زنده می‏دارد و نه سخن می‏گوید و نه به جز عبادت به کاری مشغول می‏شود و چون به او می‏نگریم زانوانمان به لرزه می‏افتد و حالی به ما دست می‏دهد که نمی‏توانیم خود را نگه داریم. چون عباسیون این سخن را شنیدند، ناامید و سرافکنده بازگشتند.

دانستن رازهای درونی

ابو هاشم می‏گوید: روزی امام حسن عسکری- علیه السّلام- سوار شد و به سوی صحرا رفت. من نیز با او سوار شدم. او جلو می‏رفت و من نیز پشت سر بودم. ناگهان قرضهایم به ذهنم رسید و در باره آن به فکر افتادم که وقتش رسیده اکنون چگونه باید آن را بپردازم.

آنگاه امام- علیه السّلام- متوجه من شد و فرمود: ای ابو هاشم! خدا قرضت را ادا می‏کند. سپس از زین اسب به طرفی خم شد و با تازیانه‏اش خطّی در زمین کشید و فرمود: پیاده شو بردار و کتمان کن.

پس پیاده شدم، دیدم شمش طلاست. برداشتم و در کفشم گذاشتم و به راه افتادیم. دوباره به فکر رفتم که آیا با این، تمام قرضم را می‏توانم بپردازم و اگر به اندازه قرضم نشد، باید به طلبکار بگویم تا به همین مقدار راضی شود. و بعد در فکر خرج و پوشاک و غذای زمستان افتادم که چگونه آن را تهیه نمایم. باز هم امام- علیه السّلام- متوجه من شد. و دوباره به طرف زمین توجه نمود و مانند دفعه اوّل، خطی در آن کشید و فرمود: پیاده شو و بردار و به کسی نگو.

راوی می‏گوید: پیاده شدم و دیدم شمش نقره‏ای است آن را برداشتم و در کفش دیگرم گذاشتم. کمی راه رفتن را ادامه دادیم سپس برگشتیم. و امام- علیه السّلام- به منزل خود رفت و من هم به خانه خودم آمدم. نشستم و قرضهای خود را حساب کردم و بعد طلا را وزن نمودم که به اندازه همان قرضم بود، نه کم و نه زیاد.

سپس ما یحتاج زمستان را حساب کردم که چه چیزهایی را باید تهیه کنم که نه اسراف باشد و نه سختی. نقره هم به همان اندازه بود. رفتم و قرضم را پرداختم و آنچه نیاز داشتم خریدم، نه کم آمد نه زیاد «1».

______________________________
(1) بحار: 50/ 259، حدیث 20.

مسلمان شدن راهب مسیحی‏

شخص مسیحی به نام «مرعبدا» که بیشتر از صد سال داشت، می‏گوید:

شاگرد بختیشوع پزشک متوکل بودم. و استادم خیلی به من عنایت داشت. امام حسن عسکری- علیه السّلام- از او خواسته بود که یکی از بهترین شاگردانش را برای «فصد» «1» نزد او بفرستد. و او مرا انتخاب کرد و گفت: ابن الرضا «2» از من خواسته است تا کسی را برای فصد، نزد او فرستم. نزدش برو و بدان که او داناترین شخص در زیر آسمان است. مبادا در آنچه به تو دستور می‏دهد، اعتراض کنی و ایراد بگیری.

پس به خانه او رفتم و مرا در اطاقی نشاند و فرمود: اینجا باش تا احضارت کنم.

و وقتی که من نزد امام آمده بودم، به نظرم بهترین زمان فصد بود. اما امام وقتی مرا برای فصد فراخواند که به عقیده من، برای فصد مناسب نبود. طشت بزرگی را آورد و من هم رگ اکحل بازویش را بریدم و خون جاری گشت تا اینکه طشت پر شد.

آنگاه به من فرمود: خون را قطع کن. خون را قطع کردم. امام دستش را شست و جای فصد را بست و مرا به اطاقم برگرداند. مقدار زیادی از غذاهای سرد و گرم میل نمود. و نیز من تا عصر در آنجا ماندم.

باز صدایم کرد و فرمود: خون را جاری ساز. و همان طشت را خواست. من نیز خون را جاری ساختم تا اینکه طشت پر شد.

فرمود: خون را قطع کن. قطع کردم و جایش را بست. و مرا به اطاق بازگرداند.

و شب را در آنجا ماندم.

هنگامی که صبح شد و آفتاب طلوع کرد، همان طشت را آورد و به من دستور داد تا خون را جاری سازم. من هم دستورش را اجرا کردم. این بار به جای خون، از

______________________________
(1) «فصد» یعنی رگ زدن و خون گرفتن که در طب قدیم معمول بود (مترجم).

(2) به امامان بعد از امام رضا- علیه السّلام- «ابن الرضا» هم می‏گفتند (مترجم).

دستش شیر دوشیده شده خارج شد و طشت پر گشت. سپس فرمود: قطع کن. قطع کردم و دستش را بست. و برای من یک جا لباسی و پنجاه دینار آورد و فرمود: بگیر و ما را ببخش و برو. من هم گرفتم و گفتم: سرورم! دیگر امری ندارند؟

فرمود: چرا، با کسی که از دیر عاقول، همراه تو می‏شود با او خوب رفتار کن.

پس نزد بختیشوع رفتم و قضیه را برای او نقل نمودم.

بختیشوع گفت: دانشمندان اتّفاق دارند که در بدن انسان، بیشتر از هفت من‏ «1» خون وجود ندارد. و این طور که تو حکایت کردی، از چشمه هم خارج شود، جای تعجب است. شگفت‏تر از آن خارج شدن شیر می‏باشد.

بختیشوع، مدتی فکر کرد و من هم سه شبانه روز کتاب‏ها را مطالعه می‏کردم تا شاید مطلبی در مورد این قضیه پیدا کنم ولی چیزی نیافتم. سپس بختیشوع به من گفت: در عالم مسیحیت، داناتر از راهب دیر عاقول، کسی در طب باقی نمانده است. نامه‏ای برای او نوشت و جریان را برای او شرح داد. و آن نامه را توسط من به سوی او روانه ساخت. من هم رفتم تا به دیر او رسیدم. وی را صدا زدم از پنجره نگاه کرد و گفت: چه کسی هستی؟

گفتم: شاگرد بختیشوع.

گفت: چیزی با خودت آورده‏ای؟

گفتم: آری، زنبیلی را با طناب آویزان کرد و نامه را در آن گذاشتم سپس بالا کشید. و همین که نامه را خواند پایین آمد و گفت: تو آن مرد را فصد کردی؟

گفتم: آری.

گفت: خوشا به حال مادرت! و سوار مرکبش شد و با هم آمدیم. هنگامی که به سامرّا رسیدیم، هنوز یک سوم از شب مانده بود. گفتم: دوست داری به کجا بروی، خانه استاد ما یا خانه آن مرد؟

گفت: خانه آن مرد.

(1) هر من دو رطل، و هر رطل 70 مثقال است.

رفتیم تا به در خانه رسیدیم. قبل از اذان صبح بود. در باز شد و خادم سیاهی بیرون آمد و گفت: از شما دو نفر کدامیک راهب دیر عاقول می‏باشد؟

او گفت: قربانت گردم! من هستم.

خادم گفت: پس پیاده شو. و به من هم گفت: از اشترها مواظبت کن. و دست راهب را گرفت و وارد خانه شدند. من دم درب ماندم تا اینکه صبح شد و آفتاب بالا آمد.

آنگاه دیدم که راهب بیرون آمد اما در حالی که لباس راهبان را در آورده و لباس سفید (لباس مسلمانان) پوشیده و مسلمان شده است. به من گفت: اکنون مرا نزد استادت ببر. رفتیم تا به خانه بختیشوع رسیدیم. وقتی که راهب را با آن وضع دید، به طرف او دوید و گفت: چه چیز تو را از دینت خارج ساخته است؟

راهب گفت: مسیح را یافتم و به دست او مسلمان شدم.

استادم گفت: مسیح را یافتی!؟

راهب گفت: یا مثل و مانند مسیح را؛ چون در عالم این نوع فصد را کسی جز مسیح- علیه السّلام- انجام نمی‏دهد. و او در نشانه‏ها و براهین مانند مسیح است.

سپس برگشت و پیوسته در خدمت امام- علیه السّلام- بود تا اینکه از دنیا رفت‏

سخنان کوتاه و اندرزهای آن حضرت به نقل از تحف العقول‏

جدال مکن که حرمتت برود و شوخی مکن تا بر تو دلیر شوند.

 هر که به پایین نشستن در مجلس خرسند باشد تا از جا برخیزد خدا و فرشتگان بر او درود فرستند.

شرک در مردم پنهان‏تر است از حرکت مورچه بر روپوش سیاه در شبی بسیار تاریک.

دوستی نیکان به نیکان ثواب است برای نیکان. و دوستی بدان با نیکان برای نیکان موجب فضیلت است و دشمنی بدان با نیکان زینت نیکان است و دشمنی خوبان با بدان خواری و رسوایی برای بدان است.

سلام بر هر که بر تو گذر کند و نشستن در جایی جز صدر مجلس از تواضع است.

خنده بی‏جا از نادانی است.

از بلاهای کمرشکن همسایه‏ای است که اگر کردار خوبی بیند نهانش سازد و اگر بدکرداری بیند آن را فاش کند.

 

پژوهش و جمع آوری: حمید رضا رحمانی

 

منابع‏

 بحار الانوار، ج 50

 اعیان الشیعة، ج 2

 تاریخ طبری‏

 تاریخ کامل، ابن اثیر

 الذریعة، 4/285، 293

 وفیات الاعیان، 1/372

 نور الابصار، مؤمن شبلنجی‏

 نزهة الجلیس و منیة الانیس، 2/120

مطالب السوول

مناقب ابن شهرآشوب

سیره ی معصومان ج 6

جلوه‏های اعجاز معصومین علیهم السلام

تحف العقول


پنج شنبه 92 دی 12 , ساعت 6:45 عصر


<   <<   86   87   88   89   90   >>   >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

 
 

ابزار هدایت به بالای صفحه